عنوان
|
رابطه الگوهاي ارتباطي خانواده و کيفيت زندگي دانش آموزان دوره متوسطه شهر شيراز |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
21 |
نویسنده
|
محمد خیر - مهدی رحیمی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه پژوهشنامه مباني تعليم و تربيت(مطالعات تربیتی و روانشناسی سابق) - معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه فردوسی مشهد - علمی پژوهشی سال 10 شماره 1 پیاپی 20 |
تاریخ انتشار
|
1388 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
همنوایی جهتگیری ارتباطی گفت و شنود کیفیت زندگی الگوی ارتباطی خانواده
|
موضوع
|
بهداشت و سلامت زنان/ زن و سلامت/ خانواده و سلامت روابط خانوادگي
|
چکیده
|
كيفيت زندگي از اساسيترين روانشناسي مثبتگر است. هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان پيشبيني ابعاد كيفيت زندگي، شامل «سلامت جسمي»، «سلامت روان»، «ارتباط اجتماعي» و «ادراك محيط زندگي» توسط ابعاد الگوهاي ارتباطي خانواده، شامل «بعد گفت و شنود» و «بعد همنوايي» بود. مشاركت كنندگان در پژوهش 435 دانشآموز (215 نفر دختر و 220 نفرپسر) دبيرستانهاي مختلف شهر شيراز بودند. براي سنجش كيفيت زندگي از مقياس كوتاه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني و براي سنجش ابعاد الگوهاي ارتباطي خانواده از مقياس تجديد نظر شده كوئرنر و فيتزپاتريك استفاده شد. روايي مقياسها از طريق همساني درورني و پايايي آنها به روش آلفاي گرونباخ تعيين شد. نتايج بيانگر روايي و پايايي مطلوب مقياسها بود. با استفاده از تحليل رگرسيون چندگانه به روش همزمان ميزان پيشبيني هريك از ابعاد كيفيت زندگي توسط دو بعد گفت و شنود و همنوايي الگوهاي ارتباط خانواده مورد بررسي قرار گرفت. يافتهها نشان داد كه در هر چهار بعد كيفيت زندگي، يعني سلامت جسمي، سلامت روان، ارتباط اجتماعي و ادراك محيط زندگي، جهتگيري گفت و شنود خانواده پيشبيني كننده مثبت و جهتگيري همنوايي پيشبيني كننده منفي بود. بنابراين، ميتوان گفت كه ارتقاء گفت و شنود خانواده پيشبيني كننده كيفيت زندگي فرزندان است، در حالي كه تأكيد بر همنوايي در خانواده از كيفيت زندگي فرزندان ميكاهد.
|