عنوان
|
حقوق اجتماعی و مدنی زنان در جنبش شیخ محمد خیابانی |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
21 |
نویسنده
|
محمدعلی اکبری - شهرام پناهی خیاوی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه تاریخ - دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات - علمی پژوهشی سال 3 پیاپی 8 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1387 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
فمینیسم زن ایران جنبش شیخ محمد خیابانی آذربایجان
|
موضوع
|
زن در تاريخ / زن و تاريخ زن و اجتماع / مشارکت اجتماعي زنان زن و سياست حقوق زنان / زن و حقوق
|
چکیده
|
در سال 1335 ه ق/ 1917م، جنبشی اعتراضی به رهبری شیخ محمد خیابانی، از طریق فعالیت حرب دموکرات آذربایجان و انجمن های با نفوذ دموکرات ها آذربایجان را فرا گرفت و پس از یک دور گذار، با برپایی قیام کوتاه مدتی از 16 رجب تا 29 ذیحجه 1338 ه ق/9 آوریل تا 14 سپتامبر 12920 م. به مبارزه با حکومت مرکزی پرداخت. طی سالهای اشاره شده، یکی ازوجوه اشتراک های فراوان در اندیشه و اهداف جنبش، نظریه نوگرایی و پرداختن به چرایی عدم تکوین جامعه قانونمند در دوره پس ازمشروطه بود. با این ملاحظه، اندیشه ورزی جنبش پیش نیاز تحقق توسعه یافتگی را ایجاب نوعی شرایط فکری در بین آحاد جامعه و نگرش های مثبت فرهنگی برای پیشرفت و تحقق جامعه مدنی می دانست. و از آنجا که نوگرایی در قالب گسترده آن، یعنی نوسازی جامعه مطرح شد و در این بین، توجه به موقعیت اقشار گوناگون جامعه و بویژه، حقوق اجتماعی و مدنی زنان به طور اجتناب ناپذیری میان نظریه پردازان جنبش به یک بحث عمومی و در عین حال، منحصر به فردی تبدیل شد.\r\nاصطلاح فمینیسم، واژه ی نسبتا جدیدی در تاریخ ایران است و به نظر می رسد این واژه، نخستین بار در سال 1338 ه ق/ 1920م، توسط برخی روشنفکران جنبش عنوان و پیرامون آن مباحث پر دامنه ای در باب عوامل مؤثر در بهبود موقعیت زنان مورد بحث قرار کرفته است. پژوهش حاضر، به بررسی شناخت شناسی های دارای دیدگاه فمینیستی در جنبش خیابانی پرداخته، نشان خواهد داد که آیا این گفتمان اصلاحی تا چه حد به پویش جمعی زنان در عرصه های سیاسی، اجتماعی منجر گردیده است.
|