چکیده
|
با توجه به افزايش نرخ وقوع طلاق در شهر تهران بعنوان مركز سياسي و بزرگترين شهر كشور اين نوشتار تحقيقي در صدد است با بررسي تعداد طلاق در مناطق بيست و دوگانه شهر تهران و پراكندگي جغرافيايي اين پديده, ارتباط وقوع طلاق را با وضعيت سواد و اشتغال فرد همچنين پديده فقر بعنوان متغيرهاي فرهنگي و اقتصادي بسنجد. در اين پژوهش, از روش توصيفي و تحليل استفاده شده است.\r\nاين پژوهش از نوع مطالعات كمي و آماري بوده و قابليت آزمون و تعميم پذيري دارد. در اين پژوهش با استفاده از داده هاي آماري سرشماري آبان ماه سال 1375 تمام زنان مطلقه شهر تهران به تفكيك مناطق بيست و دوگانه تحت عنوان زنان بدون همسر بر اثر طلاق بررسي شده اند. در واقع تعداد و توزيع جغرافياي زنان مطلقه بر حسب سواد و اشتغال نسبت به كل زنان داراي همسر تهران بررسي گرديده است. يافته هاي تحقيق مقاله مذكور (فقر و جغرافياي طلاق در شهر تهران) عبارتند از: نسبت به طلاق به ازدواج در دهه اخير, توزيع طلاق در شهر تهران, طلاق و با سوادي زنان, طلاق و بي سوادي زنان.\r\nدر پايان نتايج تحقيق در مورد روند طلاق در شهر تهران به تفكيك مناطق بيست و دوگانه نشان مي دهد عليرغم افزايش, نسبت طلاق به ازدواج در سال هاي اخير, نسبت مردان و زنان مطلقه به كل مردان و زنان داراي همسر شهر تهران رو به كاهش است. همچنين زنان مطلقه همواره بيش از مردان مطلقه مي باشد.\r\nبررسي پراكندگي جغرافيايي زنان خانه دار در مناطق بيست و دوگانه نيز نشان مي دهد كه نسبت زنان مطلقه خانه دار بسيار كمتر از زنان داراي همسر و خانه دار است.
|