عنوان | نگاه فقه تطبيقي به سن بلوغ؛ اماره تعبدي يا نشانه طبيعي |
تعداد صفحات | 15 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه آموزههای قرآنی (دانشگاه علوم اسلامی رضوی سابق) - دانشگاه علوم اسلامی رضوی سال 8 پیاپی 27 |
تاریخ انتشار | بهار - 1387 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | سنت علائم بلوغ کتاب اماره تعبدی نصو ص سن بلوغ |
موضوع | بلوغ زن و فقه / فقه زنان |
چکیده |
صاحبنظران برای شناسایی فرد بالغ از نابالغ، علائمی را برشمردهاند که برخی از این علائم از سوی همگان پذیرفته شده و برخی دیگر، مانند «سن» میان فقها اختلاف برانگیخته است. گروهی در فقه اهل سنّت، اساساً سن را علامت بلوغ به شمار نیاورده و به سراغ دیگر علائم رفتهاند. در مقابل، گروهی هم سنین متعددی را برای بلوغ برشمردهاند که در نبود دیگر علائم، سن علامت بلوغ خواهد بود.\r\nاختلافنظر در فقه شیعه هم بر سر سن به گونه دیگری به چشم میخورد. پیشینیان با توجه به نصوص، سن را علامت بلوغ دانسته و آن را نه سال تمام برای دختر و پانزده سال تمام برای پسر اعلام کردهاند. این دیدگاه، آنسان بر اندیشهها و فتواهای آنان سایه انداخته که کمتر مخالفی به صراحت از آن انتقاد کرده است. با وجود این، در لابلای سخنان پیشینیان، آرایی یافت میشود که خود گویای آن است که این علامت، پذیرش همگانی نداشته است.\r\nامروزه معاصران با توجه به مقتضیات زمانی و مکانی به بررسی دیدگاههای پیشینیان پرداخته و آن را به بوته نقد کشیده و نسبت به درستی آن تردید کردهاند. به باور این دسته، نسبت به پدیدهای طبیعی که در اثر عوامل گوناگون از فردی به فرد دیگر متفاوت مینماید، چگونه میتوان یک ضابطه (سن نه و پانزده سال) را علامت بلوغ دانست؟ افزون بر این، از دختر نه ساله که به رشد فکری و جسمی نرسیده، چگونه میتوان انتظار داشت که تکالیف شرعی را رعایت کند؟\r\nاکنون پرسش این است که آیا اساساً سن، علامت بلوغ است و آیا میتوان آن را اماره تعبدی بلوغ دانست و بالاخره، چه علامت یا علامتهایی برای بلوغ وجود دارد و ملاک عمل باید قرار گیرد؟ |
کد مقاله | 8092 |
تعداد بازدید | 1054 |
|