عنوان | بررسي اثر بخشي روش ارتباط محاورهاي در افزايش سازگاري زناشويي زوجهاي ناسازگار |
تعداد صفحات | 19 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه خانواده پژوهی سال 6 پیاپی 23 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1389 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
زبان | فارسی |
کلید واژه | زناشویی سازگاری ناسازگاری تحلیل ارتباط متقابل |
موضوع | روابط زوجين خانواده درماني |
چکیده |
هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي روش تحليل ارتباط محاورهاي در افزايش سازگاري زناشويي زوجهاي ناسازگار است. روش پژوهش شبه آزمايشي، با طرح پيشآزمون و پسآزمون و نمونهگيري به شيوه در دسترس با جايگزيني تصادفي ميباشد. بدين منظور از ميان 54 زوجي كه از طريق اطلاعيهاي داوطلب شركت در اين پژوهش بودند، 16 زوج (32 زن و شوهر) به روش تصادفي انتخاب و پس از رديف كردن نمراتشان، همتا شدند و به طور تصادفي به دو گروه ـ آزمايش و گواه ـ تقسيم شدند. زوجهاي گروه آزمايش در 10 جلسه 2 ساعته هفتگي شركت كردند. ابزار پژوهش مقياس 32 سؤالي سازگاري دو عضوي اسپانير (DAS) بود كه در مرحله قبل و بعد از درمانگري و دو ماه بعد از درمان در مرحله پيگيري به طور انفرادي در شرايط كنترل شده در مورد هر دو گروه اجرا شد. دادهها با استفاده از تحليل واريانس اندازهگيريهاي مكرر، آزمون t مستقل و رسم نمودار تحليل شد. يافتهها نشان دادند روش تحليل ارتباط محاورهاي، سازگاري زناشويي،رضايت دو نفري، همبستگي دو نفري، توافق دو نفري و ابراز محبت زن و شوهرهاي گروه آزمايش را نسبت به قبل از درمانگري و نسبت به گروه گواه افزايش داده است. نتيجهگيري تحليل ارتباط محاورهاي با تأكيد بر خودشناسي و با فعال كردن رفتارهاي منبعث از «حالت من بالغ» روش مداخلهاي مؤثر براي حل اختلافهاي زناشويي و افزايش سازگاري در زوجين ناسازگار است. |
کد مقاله | 7825 |
تعداد بازدید | 1000 |
|