چکیده
|
در اين پژوهش تأثير جنسيت و موقعيت اجتماعي بر ميزان همنوايي مورد مطالعه قرار گرفت. به اين منظور, شرايط آزمايشي همنوايي سُلمن اش بازسازي شد و 60 دانشجو (30 زن و 30 مرد), به عنوان آزمودني انتخاب شدند. گروه اکثريت (همکاران آزمايشگر) به گونهاي معرفي شدند که نيمي از آزمودنيها در شرايط ساختگي برتري اجتماعي و نيمي ديگر در شرايط کهتري اجتماعي قرار گيرند. يافتههاي پژوهش که با استفاده از آزمون t براي گروههاي مستقل به دست آمد, نشان مي دهند که ميزان همنوايي آزمودنيها در موقعيت اجتماعي پايين (کهتري) به طور معناداري بيش از موقعيت اجتماعي بالا (برتري) بود (01% ≥ p). همچنين در بين کل آزمودنيها, زنان به شکل معناداري بيش از مردان تحت تأثير اکثريت قرار گرفتند و با جمع همنوايي کردند (05% ≥ p). مقايسه زنان و مردان در دو موقعيت اجتماعي مشخص کرد که اگرچه در وضعيت کهتري اجتماعي, زنان بيش از مردان همنوايي مي کنند (01% ≥ p), اما در وضعيت برتري اجتماعي بين ميزان همنوايي زنان و مردان تفاوت معناداري ديده نميشود. در نتيجه, ميتوان همنوايي را تابعي از تأثير متقابل جنسيت, هويت گروهي, و موقعيت اجتماعي دانست.
|