عنوان
|
جايگاه زنان در عصر امامت اميرالمؤمنين علي (عليهالسلام) (11 ـ 41 هجري قمري، آغاز عصر تأويل) |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
35 |
نویسنده
|
پروین دخت اوحدی حائری - کاظم حاجی رجبعلی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه بانوان شیعه - موسسه شیعهشناسی سال 5 پیاپی 17 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1387 |
درجه علمی
|
علمی - ترویجی |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
نکاح ارث نسب جاهلیت زن در نقشه جامع قرآنی مسئولیتهای اجتماعی عصر تنزیل و تأویل
|
موضوع
|
زن در اسلام زن در تاريخ / زن و تاريخ زن در صدر اسلام
|
چکیده
|
سياست و تلاش اميرالمومنين (ع) درخصوص زنان، بعد از رحلت پيامبر (ص) بيش از هر چيز معطوف به مهار دامنه خرابي هايي شد که درنتيجه انحراف از ساختار نظام اجتماعي ترسيم شده و مطلوب رسول خدا (ص) به وجود آمده بود؛ ساختاري که براي هر يک از اعضاي جامعه انساني ـ بر اساس نقشه جامعي که از قرآن وام گرفته بود ـ گاهي در قالب و اشکالي به ظاهر جزئي، هم چون تأکيد بر بازگشت مسلمانان به احکامي نظير نکاح و ارث ـ آن گونه که پيامبر (ص) تعيين کرده بود ـ و يا ايجاد ميدان و عرصه و فرصت، به زنان در زمينه علمي، اجتماعي و سياسي تجلي مي کرد بر بازداشتن برخي زنان از فعاليت هاي اجتماعي مذموم و مخرب خلاصه مي شد.\r\nپس از رحلت پيامبر (ص) که عصر تأويل قرآن ناميده شده است، در اين روند مشکلاتي به وجود آمد و جايگاه و منزلت اجتماعي زنان، سيري قهقرايي پيمود. مطالعه و آسيب شناسي پديده مذکور و نقد و بررسي متون تاريخي و قرآني، ميزان موفقيت علي (ع) را در اجراي سياست نبوي، در رويکرد به مقوله زنان در دوران قبل و بعد از حکومتشان مشخص مي نمايد.
|