عنوان | فمينيسم مثبت - فمينيسم منفي |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه زن در توسعه و سیاست (پژوهش زنان سابق) شماره 3 پیاپی 19 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1386 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
زبان | فارسی |
کلید واژه | سینما طبقه متوسط فرهنگ مدرنیسم هنر نقد درونی رگه حقیقت در هنر |
موضوع | زن و سينما |
چکیده |
از عنوان مقاله نبايد اين گونه استنباط شود كه هدف، بررسي آراي نظريهپردازان فمينيست و قضاوت درباره آنهاست. بكار بردن واژه فمينيسم به اين سبب است كه اين واژه به طور عام و رايج در بين برخي ايرانيان به واژهاي براي احقاق حقوق زنان بدل شده است. گاه مشاهده مي شود كه مدعيان و طرفداران فمينيسم از مباني نحله هاي فكري و شاخههاي متعدد و متكثر و گاه مغاير آن با يكديگر اطلاعي ندارند. در اين مقاله مي كوشم تا با اتكاء بر آراي نظريهپردازان انتقادي در آن چه با تسامح فمينيسم مثبت و منفي ناميده ام تحقيق كنم. ميانجي من براي انجام اين تحقيق سينماست. هنر قبل از فيلسوفان و جامعه شناسان كاوش در زندگي روزمره، سرنوشت زنان و خانواده – تولستوي در آنا كارنينا، فلوبر در مادام بووآري، تاماس هاردي در تس دوربرويل – را آغاز كرده بود، و سينماي بعد از جنگ جهاني دوم، خاصه سينماي نئورئاليستي و ژانر ملودراما سرنوشت خانواده و دست و پنجه نرم كردن آنان خاصه زنان با معضلات زندگي روزمره را به موضوع اصلي خود بدل كردند. در سينماي بعد از جنگ ايران نيز ژانر ملودراما گسترش يافت. ديدگاه فمينيستي كه جسته گريخته در ايران مطرح شده بود، در اين سينما به شيوه اي گسترده مطرح شد. در اين مقاله كوشيده ام تا با دو مقوله مذكور تصويري را كه سينما از زندگي زنان ترسيم كرده است، نمايان سازم. |
کد مقاله | 7410 |
تعداد بازدید | 900 |
|