عنوان
|
تحليلي بر بازنمايي زن در نقاشي معاصر ايران |
تعداد صفحات
|
18 |
نویسنده
|
اعظم راودراد - محمدرضا مریدی - معصومه تقیزادگان |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه زن در توسعه و سیاست (پژوهش زنان سابق) شماره 1 پیاپی 28 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1389 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
بازنمایی تصویر زن نقاشی معاصر ایران
|
موضوع
|
زن و هنر جنسيت / نقشهاي جنسيتي/ كليشههاي جنسيتي / نگرشهاي جنسيتي
|
چکیده
|
هدف اين مقاله مقايسه ي بازنمايي تصوير زن در نقاشي زنان و مردان معاصر ايران است. اين كار با استفاده از الگوي جانشيني در تحليل نشانه شناختي و ساخت پرسش نامه ي تقابل هاي معنايي در مقايسه ي نقاشي زنان و مردان انجام مي شود. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه تصوير زن در نقاشي مردان داراي نظام نشانه هاي توصيفي، شمايلي و كليشه اي از زن آرماني است، اما نقاشان زن نگاه تبييني، غير كليشه اي و تفسيري به ويژگي ها و شرايط واقعي زنان دارند. در نقاشي مردان اشاره به زنان اشاره اي معنايي، تمثيلي و اسطوره اي است؛ آن ها زن بودن را نشانه نمي روند، بلكه صفات زنانه و معاني ضمني و ذهني زن بودن مانند زيبايي و لطافت را به تصوير مي كشند. اما در نقاشي زنان، بازنمايي تصوير زن مبتني بر تجربه ي زنانه است؛ نقاشان زن به دنبال بيان تنگناهاي جهان زيست زنان هستند، اما مردان بدون در نظر گرفتن اين شرايط، زنان را در فضايي خيالي تصوير مي كنند. مطالعه ي آثار نقاشان زن نشان مي دهد كه آن ها تلاش مي كنند قالب هاي بصري را كه مردان از زنان دارند از شكل بيندازند. آن ها در برابر سوژه شدن مقاومت مي كنند و با به كارگيري استراتژي هاي بصريِ تازه در نقاشي، شكاف هايي را در بازتوليد ذهنيت مسلط مردانه در فرهنگ به وجود مي آورند.
|