عنوان | تببينِ گفتماني تبديل شدنِ زنان به موضوع سياست گذاري هاي رسمي در دوره ي رضاخان (با تاكيد بر نظريه ي نژادي) |
شماره ویرایش | |
تعداد صفحات | 30 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه زن در توسعه و سیاست (پژوهش زنان سابق) شماره 2 پیاپی 33 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1390 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
زبان | فارسی |
کلید واژه | گفتمان ملت گرایی باستان گرا زن در مقام متولد کننده زن در مقام مادر رضاشاه پهلوی |
موضوع | زن در تاريخ / زن و تاريخ |
چکیده |
اين مقاله درصدد است تبيين نمايد چرا زنان به موضوع سياست گذاري هاي رسمي در دوره ي رضاخان بدل شدند؟ پاسخ اين پرسش در منطق گفتمانِ خاصِ اين دوره يعني «ملت گرايي باستان گرا » است. اين گفتمان متكي بر يك نظريه ي نژادي است و به ويژه، مسائل و موضوعات اجتماعي و فرهنگي بر همين اساس فهم مي شود. در فاصله ي انقلاب مشروطه و شكستِ حكومتِ برآمده از آن تا روي كارآمدن رضاخان، بر مبناي راهبرد« استبداد منور»، اين باور در ميان نخبگان سياسي و نيروهاي اجتماعي ملت گرا تقويت شد كه راهبرد پيشرفت و نوسازي جامعه ي ايران، اصلاح «طبيعتِ فاسد» مردم ايران است. روشن است كه در چارچوب گفتمان ملت گرايي باستان گرا، اصلاح طبيعت ايرانيان، جز از طريق اصلاح نژادي آن ها ممكن نيست. «ازدواج»، اصلي ترين نقطه ي تمركز در اين راهبرد است و زنان، به عنوان يكي از طرفين ازدواج، هم در مقام متولدكننده ي فرزندان و هم در مقام مادر و مربي نسل جديد ايراني، جايگاه ويژه و ممتازي نزد ملت گرايان باستان گرا پيدا كردند. از اين رو مخاطبِ بخش عمده اي از سياست گذاري هاي اجتماعي حكومت و نخبگان ملت گرا، «زنان» بودند كه شاخص ترينِ آن ها قانون«كشف حجاب» است. |
کد مقاله | 7323 |
تعداد بازدید | 1032 |
|