عنوان | رابطه دولت و سازمان هاي غير دولتي زنان در ايران(جستجوي يک همکاري بهينه) |
تعداد صفحات | 31 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | زن در توسعه و سیاست (پژوهش زنان سابق) شماره 3 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1384 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | دولت سازمانهای غیردولتی زنان رابطه دولت و سازمانهای غیر دولتی برنامه عمل همکاری و بحث گروهی متمرکز |
موضوع | مجامع / نهادها / تشکلهاي زنان |
چکیده |
رشد کمی سازمانها غیر دولتی زنان در دهه 1370 خورشیدی ، پدیده ای است که رابطه دولت و این سازمان ها را تحت تأثیر قرار داده است. با توجه به تأکید قانون اساسی، برنامه های توسعه، گروه های سیاسی و اجتماعی و نخبگان فکری جامعه بر اهمیت موضوع، رشد کمی این سازمان ها، دلالت بر گسترش کیفی سازمانهای غیردولتی ندارد. بررسی آسیب شناسانه این رابطه بر چهار محور همکاری، تعارض، تکمیل و تخاصم، ظرفیت و امکان توانمندسازی افراد در درون این سازمانها را نشان می دهد. از یک سو دستگاه¬های مختلف اجرایی دولت، به دنبال قانونمند کردن امور نظارت بر این سازمانها هستند و از سوی دیگر گروه¬های اجتماعی و نخبگان فکری معتقدند، دولت نباید به ایجاد تشکل های مردمی مبادرت ورزد، چرا که انجام این کار توان و ظرفیت این سازمانها را به تدریج تحلیل می برد. همین امر نشان می دهد که تعیین نسبت بهینه رابطه دولت و سازمانهای غیردولتی زنان اهمیت بسزایی دارد. این مقاله به بررسی این رابطه می¬پردازد تا مشخص شود آسیب های این رابطه کدامند و براساس چه محوری می توان رابطه¬ای بهینه را سامان داد تا سازمانهای غیر دولتی زنان بتوانند در آن موقعیت، شرایط اجتماعی ـ اقتصادی زنان را بهبود بخشند. بر این اساس، نتایج بحثهای گروه متمرکز با نوع گروه های متفاوت در تهران و شهرستانها، راهکارهای میان مدتی را در قبال رابطه دولت و سازمانهای غیر دولتی زنان ارائه داده است. این برنامه با ارائه توصیه هایی، می تواند به مثابه یک زمینه عملی کار میان مدت، تعاون و تشریک مساعی دولت و سازمانهای غیر دولتی زنان را بهبود بخشد. استمرار رابطه فعلی احتمالاً فعالیت ها را محدود و در تغییر ساختاری مسائل زنان نقش چندانی ایفا نخواهد کرد؛ ضمن آنکه تأکیدات قانونی اساسی و برنامه های توسعه به مشارکت سازمان یافته زنان در برنامه ها، بی توجه باقی می¬مانند. |
کد مقاله | 6334 |
تعداد بازدید | 899 |
|