عنوان | بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرش به عشق و کمال گرایی در زنان مجرد بی رغبت به ازدواج |
تعداد صفحات | 16 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | تحقیقات علوم رفتاری شماره 2 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1404 |
محدوده صفحات | 219-204 |
کلید واژه | عشق دانشجویان دختر زندگی مجردی کمال گرایی طرحواره درمانی زنان مجرد دانشجویان زن مجرد رغبت به ازدواج دانشجویان مجرد نگرش به عشق بی رغبتی به ازدواج تمایل به ادامه زندگی مجردی دانشگاههای آزاد اسلامی استان اصفهان |
چکیده |
زمینه و هدف: یکی از تغییرات و چالشهای اصلی و اساسی در جامعهی ایرانی گرایش به زندگی مجردی و رویگردانی از امر ازدواج و درواقع بیرغبتی به ازدواج است؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر نگرش به عشق و کمالگرایی در زنان مجرد بیرغبت به ازدواج انجام شد. مواد و روشها: روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانشجویان دختر دانشگاههای آزاد شهر اصفهان در سال 1402 بودند. افراد شرکتکننده در پژوهش بر اساس ملاکهای ورود و خروج انتخاب شدند. تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و از طریق گمارش تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل قرار داده شدند (در هر گروه 15 نفر). سپس از هر دو گروه پیشآزمون گرفته شد، درنهایت گروه آزمایش طرحواره درمانی، طی 8 جلسه مداخله مربوط به خود را دریافت کرد، درحالیکه گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. دادهها با استفاده از پرسشنامه نگرش به عشق هندریک و هندریک (1998)، پرسشنامه کمالگرایی هیل و همکاران (2004) و پرسشنامه رغبت سنج ازدواج حیدری و همکاران (1383)، جمعآوری و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرمافزار SPSS نسخه 23 تحلیل شدند. یافتهها: یافتهها نشان داد طرحواره درمانی موجب کاهش کمالگرایی و بهبود نگرش به عشق در زنان مجرد بیرغبت به ازدواج گردید و اثرات درمان در مرحله پیگیری نیز باقی ماند (F = 9.95 and P < 0.01) نتیجهگیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر میتوان از طرحواره درمانی جهت بهبود نگرش به عشق و کاهش کمالگرایی در زنان مجرد بیرغبت به ازدواج بهره گرفت. |
کد مقاله | 52209 |
تعداد بازدید | 7 |
|