عنوان | آثار فرزندخواندگی در نظام حقوقی ایران |
تعداد صفحات | 15 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | قضاوت پیاپی 114 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1402 |
محدوده صفحات | 87-73 |
کلید واژه | ارث بیسرپرست اصلاح قوانین ایران تغییر قوانین فرزندخوانده کودکان بیسرپرست نظام حقوقی ایران قوانین حمایت از کودکان بی سرپرست قانون حاکم بر فرزندخواندگی فرزندخواندگی در ایران فرزندخواندگی حقوق کودک قانون جدید فرزندخواندگی ازدواج با فرزندخوانده حقوق فرزندخوانده رابطه فرزندپذیر و فرزندخوانده بازنگری قوانین خانواده دارای فرزندخوانده ارث فرزندخوانده |
چکیده |
فرزندخواندگی در نظام حقوقی ایران از طریق دو قانون اصلی، یکی مصوب 1353 و دیگری اصلاحشده در سال 1392، موردتوجه قرارگرفته است. قانون 1353 باهدف حمایت از کودکان بدون سرپرست تدوین شد و رابطه ای شبه نسبی بین فرزندخوانده و والدین سرپرست ایجاد نمود. بااینحال، برخی نواقص در این قوانین، بهویژه در زمینه حقوق ارث و ازدواج فرزندخوانده نیاز به بازنگری داشت. در سال 1392، قانونگذار با اصلاح قانون پیشین تلاش کرد تا حمایت بیشتری از کودکان بیسرپرست فراهم کند و به چالشهای موجود پاسخ دهد. این اصلاحات شامل گسترش دایره شمول فرزندخواندگی به کودکان بد سرپرست، تقویت حقوق فرزندخوانده در مورد ارث و ازدواج و همچنین ایجاد تدابیر حمایتی بیشتر برای تضمین منافع عالیه کودک بود. این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی تغییرات و اصلاحات انجامشده در قانون 1392 پرداخته و اثرات آنها را بر حقوق و وضعیت فرزندخوانده در خانوادههای سرپرست موردمطالعه قرار میدهد. بررسیها نشان میدهد که قانون جدید توانسته است تا حد زیادی به نیازهای حقوقی و اجتماعی کودکان بدون سرپرست پاسخ دهد، اما همچنان در برخی حوزه ها نیازمند اصلاحات و تدابیر مؤثرتر است. در این میان، پیشنهادها این پژوهش شامل اصلاحات قانونی بیشتر و تقویت نظام حمایتی کودکان و نوجوانان بیسرپرست در راستای ایجاد تعادل میان حقوق فرزندخوانده و سرپرست است. |
کد مقاله | 52091 |
تعداد بازدید | 14 |
|