عنوان | بررسی تأثیر شایسته سالاری زنان بر توسعه شهری اصفهان در راستای برنامهریزی منطقهای |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | برنامهریزی منطقهای پیاپی 55 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1403 |
محدوده صفحات | 36-25 |
کلید واژه | برنامهریزی توسعه مدیران زن شایستهسالاری زنان کارمند اصفهان پستهای سازمانی توسعه شهری کارمندان شهرداری مدیران شهرداری پرسنل زن شایستهسالاری زنان برنامهریزی منطقهای شهرداری اصفهان |
چکیده |
موضوع زنان و توسعه در کشورها به یکی از مهمترین مسایل برنامهریزی برای توسعه تبدیل شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر شایسته سالاری زنان بر توسعه شهری با مطالعه موردی در سازمان شهرداری اصفهان می باشد. روش تحقیق حاضر از حیث هدف کاربردی و از منظر شیوه اجرا توصیفی پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق روسا و کارکنان شاغل زن در سازمان مذکور بود. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بوده که براساس استانداردهای تعیین شده در پژوهشنامه مدیریت مقیمی و رمضان (1394) طرح ریزی اولیه شد. به منظور روایی پرسشنامه در اختیار اساتید و برخی بانوان سازمان قرار گرفته و پس از تائید به سنجش پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ پرداخته شد. ضریب آلفای کل با مقدار 0.99 که از 0.7 بالاتر بود نشان داد که پرسشنامه از پایایی خوبی برخوردار است. برای تجزیه تحلیل اطلاعات در سطح آمار توصیفی برای سئوالات مطرح شده از میانگین، انحراف معیار و فراوانی و در سطح آمار استنباطی از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، آزمون همبستگی اسپیرمن، آزمون کروسکال والیس، رگرسیون خطی چندگانه و آزمون فریدمن استفاده گردید. همچنین دربخشی از پژوهش به مقایسه تعداد پرسنل و مدیران زن شهرداری اصفهان در بین سال های 1390 تا 1399 پرداخته شد. در این بازه زمانی همچنین تغییر در میزان سرانه برنامه های شهری بررسی گردید. شایسته سالاری زنان با سه مولفه آموزش، مشارکت و به کارگماری زنان در پست های سازمانی و تاثیر آن بر توسعه شهری مورد بررسی قرار گرفت. یافتههای تحقیق نشان داد میزان تحصیلات بالای زنان (r = 0.59) و سمت کاری بالای آنان (r = 0.72) تاثیر بیشتری بر توسعه شهری داشته، مشارکت زنان،آموزش و به کارگماری آنان در پستهای سازمانی با سطح معنی داری صفر (Pvalue = 0.00) اثری مستقیم، مثبت و معناداری بر توسعه شهری را نشان داد و در نهایت شایسته سالاری زنان با شدت اثرگذاری بالای 3 (F = 3.50) تاثیر مثبت و معناداری بر توسعه شهری داشت. همچنین رابطه قوی بین مشارکت زنان و توسعه شهری (r = 0.95) بیشتر از سایر متغیرها، بود. در مقایسه تعداد پرسنل و مدیران شهرداری مشخص گردید تعداد پرسنل زن از تعداد سرانه پرسنل شهرداری در بازه زمانی 1390 تا 1399 افزایش داشته و در همین بازه زمانی میزان برنامه ریزی منطقه ای نسبت به کل برنامه های شهرداری افزایش نشان می دهد. چنین می توان استدلال نمود که به دلیل افزایش تصدی سمت های متناسب فرهنگی توسط پرسنل زن در شهرداری اصفهان باعث ارتقا توسعه شهری در شهرداری اصفهان گردیده است. |
کد مقاله | 51362 |
تعداد بازدید | 16 |
|