عنوان | مقایسه اثربخشی آموزش زوج درمانی هیجانمحور مبتنی بر مدل آسیب دلبستگی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی در زنان شاغل در کادر درمان آسیبدیده از خیانت زناشویی استان لرستان، در زمان شیوع کرونا |
تعداد صفحات | 13 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | علوم پزشکی صدرا شماره 1 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1403 |
محدوده صفحات | 137-125 |
کلید واژه | زنان شاغل زوج درمانی دلبستگی درمان متمرکز بر هیجان روابط فرازناشویی خیانت زناشویی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) زوج درمانی هیجان مدار خیانت لرستان (استان) زنان آسیبدیده از خیانت همسر خیانت خانوادگی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره تحمل پریشانی آموزش زوج درمانی مدل درمان آسیب دلبستگی کووید 19 کادر بهداشت و درمان خیانت زوج افراد خیانت دیده آسیب دلبستگی تجربه خیانت کادر درمانی زن |
چکیده |
مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی زوجدرمانی هیجانمحور مبتنی بر مدل آسیب دلبستگی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی در زنان شاغل در کادر درمان آسیبدیده از خیانت زناشویی در زمان شیوع کرونا بود. مواد و روشها: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان شاغل در کادر درمان استان لرستان بود که در دوران شیوع کرونا بهدلیل آسیب دیدن از خیانت زناشویی به مراکز مشاوره مراجعه کرده بودند. با استفاده از روش نمونهگیری غیر تصادفیِ در دسترس، تعداد 30 نفر بهعنوان نمونه انتخاب و در دو گروه جایگزین و مطالعه قرار گرفتند. علاوه بر این از بین زنانی که تجربه خیانت از همسر نداشتند نیز 15 نفر بهعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. پژوهش از نوع پیشآزمون- پسآزمون بود و از پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) و نرمافزار SPSS 24 برای انجام پژوهش استفاده شد. یافتهها: اکثر افراد مورد مطالعه، سن زیر 30 سال و تعداد کمی از افراد سن بالای 40 سال، و اکثراً مدرک تحصیلی کارشناسی داشتند. میانگین تحمل پریشانی برای گروه هیجانمدار 0/661 ± 3/480، برای گروه پذیرش و تعهد 0/565 ± 5/121 و برای گروه کنترل 0/631 ± 3/813 به دست آمد. آموزش مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد نسبت به رویکرد آموزشی هیجانمدار با اندازه اثر 0/772 بر تحمل پریشانی شرکتکنندگان در پژوهش تأثیرگذارتر است. نتیجهگیری: نتایج نشان داد که در مقایسه بین دو رویکرد هیجانمحور و مبتنی بر پذیرش و تعهد در گروه مورد بررسی، گروهی که آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کرد، تحمل پریشانی بیشتری را تجربه نمود. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ازجمله عناصری است که میتواند بر میل و رغبت درونی افراد در انجام یا عدم انجام عمل، همچنین بر قرار گرفتن یا قرار نگرفتن بر یک مسیر از طریق تغییر در امید به نتایج درمان، تغییر در نوع تفکر و تغییر در منبع کنترل، داشتن هدف و توانایی در یافتن مسیر مناسب، مؤثر واقع گردد. |
کد مقاله | 51238 |
تعداد بازدید | 19 |
|