عنوان | مقایسه اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر هیجان و مبتنی بر دلبستگی بر تحمل پریشانی هیجانی، خودتمایزیافتگی و ناگویی خلقی در نوجوانان دختر مبتلا به اختلالهای روانتنی |
تعداد صفحات | 14 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پویایی روانشناختی در اختلالهای خلقی (مصوب وزارت علوم) شماره 4 پیاپی 12 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1403 |
محدوده صفحات | 152-139 |
کلید واژه | دختران نوجوان اختلالات روانی دلبستگی درمان متمرکز بر هیجان اختلالات روان تنی دانشآموزان دختر دبیرستانی درمان مبتنی بر دلبستگی خانواده درمانی دانشآموزان دبیرستانی ناگویی خلقی تمایزیافتگی خود نوجوانان دبیرستانی پریشانی هیجانی تحمل پریشانی هیجانی اهواز (شهرستان) دانشآموزان دوره متوسطه دوم خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی خانواده درمانی مبتنی بر هیجان |
چکیده |
زمینه و هدف: اختلالهای روانتنی بهعنوان یکی از شایعترین اختلالهای روانی جزء چالشهای مهم بهداشت عمومی محسوب میشود و باعث مشکلهای روانشناختی بسیاری میگردد. در نتیجه، هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر هیجان و مبتنی بر دلبستگی بر تحمل پریشانی هیجانی، خودتمایزیافتگی و ناگویی خلقی در نوجوانان دختر مبتلا به اختلالهای روانتنی بود. روش و مواد: این پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشآموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر اهواز بودند که به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی این شهر مراجعه کردند. نمونه پژوهش 60 نفر بود که با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و بهصورت تصادفی در سه گروه 20 نفری جایگزین شدند. گروه آزمایش اول، 5 جلسه دو ساعته با روش خانواده درمانی مبتنی بر هیجان و گروه آزمایش دوم، 10 جلسه دو ساعته با روش خانواده درمانی مبتنی بر دلبستگی آموزش دید و گروه کنترل، در این مدت هیچ آموزشی ندید. جهت گردآوری دادهها از مقیاس تحمل پریشانی هیجانی (سیمونز و گاهر، 2005)، سیاهه خودتمایزیافتگی (اسکوورون و فریلندر، 1998) و مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994) استفاده و دادههای آن با روشهای تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرمافزار SPSS تحلیل شدند. یافتهها: یافتهها نشان داد که هر دو روش مداخله خانواده درمانی مبتنی بر هیجان و مبتنی بر دلبستگی در مقایسه با گروه کنترل باعث کاهش معنادار تحمل پریشانی هیجانی و ناگویی خلقی و افزایش معنادار خودتمایزیافتگی در نوجوانان دختر مبتلا به اختلالهای روانتنی شدند ( 05/0 P < ). همچنین، بین اثربخشی دو روش مداخله خانواده درمانی مبتنی بر هیجان و مبتنی بر دلبستگی بر کاهش تحمل پریشانی هیجانی و ناگویی خلقی و افزایش خودتمایزیافتگی در نوجوانان دختر مبتلا به اختلالهای روانتنی تفاوت معناداری وجود نداشت ( 05/0 P < ). نتیجهگیری: طبق نتایج این پژوهش، متخصصان و درمانگران حوزه سلامت میتوانند از هر دو روش خانواده درمانی مبتنی بر هیجان و مبتنی بر دلبستگی در مداخلههای خود برای بهبود ویژگیهای روانشناختی استفاده نمایند. |
کد مقاله | 50966 |
تعداد بازدید | 11 |
|