عنوان | مقایسه اثربخشی پارادوکس درمانی همراه با برنامه زمانی (PTC) و درمان هیجانمدار (EFT) بر انطباقپذیری خانوادگی و خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زوجی |
تعداد صفحات | 17 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | علوم پزشکی رازی - دانشگاه علوم پزشکی ایران شماره 1 |
تاریخ انتشار | ارديبهشت - 1403 |
کلید واژه | درمان متمرکز بر هیجان زوج درمانی هیجان مدار تعارض زناشویی انطباق پذیری خانواده خودتنظیمی هیجانی لنجان (شهرستان) زوج درمانی پارادوکسی زنان دارای تعارضات زناشویی |
چکیده |
زمینه و هدف: این پژوهش با هدف مقایسهی اثربخشی پارادوکس درمانی همراه با برنامهی زمانی و درمان هیجان مدار بر انطباق پذیری خانوادگی و خودتنظیمی هیجانی زنان دارای تعارض زوجی انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح سه گروهی پارادوکس درمانی (ptc)، درما ن هیجان مدار (EFT) و کنترل در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. بدین منظور از بین زنان دارای تعارض زوجی در شهرستان لنجان در زمستان 1401-1402 45 نفر بر اساس معیارهای ورود و خروج و از طریق مصاحبهی ساختار یافته به شیوهی نمونه گیری هدفمند با پرسشنامهی تعارض زناشویی کانزاس اگمان و همکاران، 1985 (KMCS) انتخاب و سپس به طور تصادفی به سه گروه PTC و EFT و گروه کنترل تقسیم شدند. سپس آزمودنی های گروه های تجربی مداخلات مربوط به خود را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. یافته ها: نتایج نشان دادند PTC و EFT هر دو در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری دارند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد فقط پارادوکس درمانی همراه با برنامهی زمانی بر مولفه انطباق پذیری خانوادگی مؤثر است و درمان هیجان مدار اثری بر انطباق پذیری خانوادگی نداشت. همچنین هردو درمان بر خودتنظیمی هیجانی مؤثر بود اما درمان هیجان مدار معنادارتر از درمان پارادوکسی ست. (05/0 > p). لذا پیشنهاد می شود برای انطباق پذیری خانوادگی از پاراوکس درمانی همراه با برنامه زمانی و برای خودتنظیمی هیجانی ضمن امکان استفاده از هردو درمان، از ارجحیت درمان هیجان مدار استفاده گردد. |
کد مقاله | 50289 |
تعداد بازدید | 9 |
|