عنوان | اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی بر حساسیت به طرد و گرایش به خیانت زناشویی زنان متأهل |
تعداد صفحات | 14 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | روانشناسی خانواده (مصوب وزارت علوم) شماره 1 پیاپی 21 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1403 |
محدوده صفحات | 107-94 |
کلید واژه | زوج درمانی زنان متأهل زنان اصفهان اصفهان خیانت زناشویی طرحواره درمانی زوج درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی حساسیت به طرد خیانت طرحوارههای ناسازگار تعارض زناشویی خیانت خانوادگی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره گرایش به خیانت منطقه 5 اصفهان خیانت زنان زنان دارای تعارضات زناشویی منطقه 6 اصفهان |
چکیده |
طرحوارههای ناسازگار میتواند نقش منفی در تبلور ماهیت رفتارهای زوجین داشته باشد و یکی از راهبردهای افزایشی بهبود عملکرد زوجین، آموزش مبتنی بر طرحواره است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوجدرمانی مبتنی بر طرحوارهدرمانی بر حساسیت به طرد و گرایش به خیانت زناشویی در زنان متأهل شهر اصفهان بود. پژوهش حاضر به لحاظ روش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زنان دارای تعارض زناشویی بود که به مراکز مشاوره منطقه 5 و 6 شهر اصفهان در سال 1402 مراجعه کرده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 30 زن به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه حساسیت به طرد (RSQ) و مقیاس گرایش به خیانت زناشویی (ATIS) بود. گروه آزمایش در 14 جلسه 90 دقیقهای مداخله زوج درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی را دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده گردید. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد زوجدرمانی مبتنی بر طرحوارهدرمانی بر کاهش حساسیت به طرد و گرایش به خیانت زناشویی در زنان متأهل تأثیر معنادار دارد (001/0 P < ) و این نتیجه در مرحله پیگیری یک ماهه نیز پایدار بود (001/0 P < ). بر اساس این یافتهها میتوان از زوج درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی جهت کاهش حساسیت به طرد و گرایش به خیانت زناشویی بهره برد و از این رویکرد درمانی در محیطهای مشاوره و رواندرمانی خانواده استفاده کرد. |
کد مقاله | 50171 |
تعداد بازدید | 20 |
|