عنوان | جنسیتزدگی نشانهها در خود نگارههای زنان (مطالعه موردی: آثار هنرمندان پسامدرن) |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | جامعهشناسی فرهنگ و هنر (مصوب وزارت علوم) شماره 3 پیاپی 21 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1403 |
محدوده صفحات | 25-14 |
کلید واژه | پسامدرن عکاسی زنان عکاسی پست مدرنیسم جنسیت زدگی هنرمندان زن واسازی آشنایی زدایی خود نگاره خود نگاره زنان غیر طبیعیسازی سیندی شرمن کلود کائون جیلیان ورینگ |
چکیده |
کارکرد نظامهای زبانی که یک پیام را توسط نشانهها منتقل میکنند، تثبیت واقعیت و طبیعیسازی آن بوده که این امر خالی از ایدئولوژی و لایههای معنایی نمیباشد و افراد یک جامعه به جهت دریافت پیام، نشانهها را در قالب قراردهای فرهنگی میآموزند. بازنمایی تصویری از طریق نظام زبانی بصری در طول تاریخ ایدهها و باورهایی از تمام امور، نظیر جنسیت و هویت را پدید آورده است و جامعه آنها را فرا گرفته است. هنرمندان پستمدرن که همواره در پی ساختارشکنی و آشناییزُدایی هستند، در آثار خود به نقد باورهای طبیعیسازی شدهدر جامعه، از طریق بازنماییِ هنجارشکن و نامتعارف، می پردازند. در این پژوهش خودنگارههای عکاسان پستمدرن که توسط دالهای بصری، قراردادهای از پیشتعیین شدهی هویت و جنسیت را به چالش کشیدند، مورد توجه قرار گرفته و با اتکا به دیدگاه اُمبرتو اِکو تحلیل شده است. هدف از این کار کشف لایههای معنایی و وجوه اشتراکِ آثار و واسازی ایماژهای مسلط هویت و جنسیت در عصر حاضر است. نمونه مورد مطالعه، خودنگارههای سه عکاس پستمدرنِ زن، سیندی شرمن، کلود کائون و جیلیان ورینگ میباشد. نتایج نشان می دهد که خوانش عکس غالباً امری بین الاذهانی است و کیفیت خوانش به حلقه خوانندگان وابسته است. به علاوه، فهم متن همواره نوعی غیرطبیعیسازی آن است. نتایج همچنین بیانگر آن است که آثار مورد بحث صرفاُ ارجاع به خود نبوده و در آنها از رمزگانی بهره برده شده که بر جنسیتزده بودن نحوه بکارگیری نشانهها در بازنمایی زن تأکید دارد. |
کد مقاله | 50106 |
تعداد بازدید | 23 |
|