عنوان | اثربخشی طرحواره درمانی بر انعطافپذیری شناختی، سرخوردگی زناشویی و رشد پس از آسیب در زنان مبتلا به سرطان |
تعداد صفحات | 11 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد سال 67 شماره 2 |
تاریخ انتشار | خرداد و تیر - 1403 |
محدوده صفحات | 568-558 |
کلید واژه | مشهد سرطان طرحواره درمانی زنان مشهد رشد پس از آسیب سرخوردگی زناشویی انعطافپذیری شناختی سرطانهای شایع زنان زنان مبتلا به سرطان |
چکیده |
مقدمه: ابتلا به بیماری سرطان، بحرانی آسیب زا می باشد که تاثیر به سزایی در ابعاد گوناگون زندگی شخص دارد. بنابراین هدف این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر انعطاف پذیری شناختی، سرخوردگی زناشویی و رشد پس از آسیب در زنان مبتلا به سرطان در شهر مشهد بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امید و مراکز تخصصی مشهد در سال 1400 بود. از میان این افراد، 36 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه شامل 18 نفر) جایگزین شدند. سپس طرحواره درمانی ( به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای) روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه به پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی دنای و ونادروال (2010)، سرخوردگی زناشویی کایزر (1993) و رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی با نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 تحلیل شدند. نتایج: یافته ها نشان داد که مداخله طرحواره درمانی بر افزایش انعطافپذیری شناختی، افزایش رشد پس از آسیب و کاهش سرخوردگی زناشویی در زنان مبتلا به سرطان مؤثر بوده است (01/0 ≥ p ). نتیجهگیری: از آنجا که طرحواره درمانی اثرات مطلوبی روی متغییرهای پژوهش پیش رو داشته است، بنابراین استفاده از آن به منظور روش درمانی موثر جهت حمایت از بیماران خاص سرطانی پیشنهاد می شود. |
کد مقاله | 49858 |
تعداد بازدید | 23 |
|