عنوان
|
مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر شفقتورزی و مثبتنگری بر ناگویی هیجانی، خوشبینی و رضایتمندی از زندگی زنان درگیر تعارض در سالهای اول زندگی مشترک |
تعداد صفحات
|
24 |
نویسنده
|
سیدمجتبی عقیلی کردمحله - فاطمه مجیدی - آرزو اصغری |
مشخصات نشریه
|
پژوهشنامه روانشناسی مثبت (مصوب وزارت علوم) سال 10 شماره 1 پیاپی 27 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1403 |
محدوده صفحات
|
82-59 |
کلید واژه
|
مثبتنگری مشهد رضایتمندی از زندگی ناگویی هیجانی زنان مشهد تعارض زناشویی خوش بینی آموزش مثبتنگری رضایت از زندگی زنان شفقتورزی آموزش مبتنی بر شفقت زنان دارای تعارضات زناشویی سالهای اول زندگی مشترک
|
چکیده
|
هدف این پژوهش، مقایسۀ اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر شفقتورزی و مثبتنگری بر ناگویی هیجانی، خوشبینی و رضایتمندی از زندگی زنان درگیر تعارض بود که حداکثر پنج سال تجربه زندگی مشترک داشتند. طرح پژوهش نیمهتجربی از نوع پیشآزمون _ پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان درگیر تعارض شهر مشهد در فروردین ماه 1401 بود که به دادگاه خانواده و شورای حل اختلاف شهر مشهد مراجعه کرده بودند. از جامعه آماری تعداد 45 نفر بهصورت دردسترس، انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش یک تحت آموزش گروهی مبتنی بر شفقتورزی، گروه آزمایش دو تحت آموزش گروهی مثبتنگری طی 8 جلسه 1 ساعته قرار گرفتند و گروه گواه تا پایان پژوهش، مداخلهای دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامههای ناگویی هیجانی، رضایت از زندگی و خوشبینی بود. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان دادند بین اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر شفقتورزی و مثبتنگری بر ناگویی هیجانی، خوشبینی و رضایتمندی از زندگی زنان تفاوت معنادار وجود دارد و مثبتنگری نسبت به آموزش گروهی مبتنی بر شفقتورزی بر ناگویی هیجانی، خوشبینی و رضایتمندی از زندگی زنان درگیر تعارض در سالهای اول زندگی مشترک اثربخشی بیشتری دارد. بر این اساس، میتوان نتیجه گرفت آموزش گروهی مبتنی بر شفقتورزی و مثبتنگری میتواند بهعنوان مداخلات تکمیلی در جهت کاهش مشکلات روانشناختی و بهبود کیفیت زندگی زنان درگیر تعارض زناشویی به کار گرفته شود.
|