عنوان
|
خوانش اکوفمنیستی اشعار سوزان علیوان و گلرخسار صفی آوا با تکیه بر نظریه ژانت هنشال |
تعداد صفحات
|
23 |
نویسنده
|
جعفر طهماسبی - مهین حاجی زاده - عبدالاحد غیبی - حمید ولیزاده |
مشخصات نشریه
|
ادب عربی - دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران - علمی پژوهشی سال 16 شماره 1 پیاپی 39 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1403 |
محدوده صفحات
|
45-23 |
کلید واژه
|
شعر فارسی شاعران زن زنان و محیط زیست اکوفمینیسم محیط زیست شعر معاصر شعر زنان شاعران معاصر زن زن و طبیعت اشعار مضامین شعر شعر زنان ایران شعر معاصر فارسی شاعران معاصر شعر معاصر ایران محتوای شعر شعر ایران شاعر ایرانی رابطه زن طبیعت نقد بومگرا شعر معاصر زنان سوزان علیوان گلرخسار صفی آوا ژانت هنشال بومگرایی
|
چکیده
|
اصطلاح نقد بومگرا یا نقد اکولوژیک در سال 1978 میلادی توسط ویلیام روکرت (William Rueckert) منتقد امریکایی ابداع شد. این جریان نقدی و بینا رشته ای، واکنش دیرهنگامی بود که ادبیات در مقابل بحران محیط زیست از خود نشان داد و بهسرعت در محافل ادبی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفت. بوم گرایی از شاخه ها و رویکردهای مختلفی تشکیل یافته که مهم ترین آنها «اکوفمنیسم» است که تلفیقی از مفهوم اکولوژی و فمینیسم می باشد و به بررسی طبیعت از نگاه فمنیستی نظر دارد، زیرا طبیعت را هم بنابر یک اصل اسطوره ای، ذاتی مونث تلقی می کند که مظهر قدرت های مولّد و محل رویش و زایش است و با توجه به اشتراکات سرشتی با زن، می بایست از حقوق آن دفاع کرد و در مقابل آسیب ها از آن محافظت نمود. پژوهش حاضر به روش تطبیقی و با تکیه بر محورهای ژانت هنشال (Jeanette Henshall)، (روابط زنان با طبیعت، ارتباط بین سلطه بر زن و طبیعت، نقش زنان در حل مشکلات اکولوژیکی و همانگاری با طبیعت)، به بررسی اشعار گلرخسار صفی آوا و سوزان علیوان از دیدگاه نقد اکوفمنیستی می پردازد؛ چرا که هر دو شاعر، از طبیعت برای بیان دغدغه های زنانه، تصویرسازی، هم ذات پنداری، مواضع اکولوژیکی و فمینیستی بهره برده اند. دستاورد پژوهش مبیّن آن است که نگاه صفی آوا و علیوان به طبیعت به مانند نگاهشان به زن ترحمانه است و هر دو را تحت سلطه دیگران می دانند و تنها راه فرار از بحران محیط زیست را برقراری مجدد رابطه اولیه زنان با محیط زیست و ترویج بازگشت به طبیعت می دانند.
|