عنوان | رویکرد قانونگذار و سازمانهای متولی زنان سرپرست خانوار در توانمندسازی آنان (بهزیستی، کمیته امداد، شهرداری تهران) |
تعداد صفحات | 47 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | رفاه اجتماعی (مصوب وزارت بهداشت) سال 24 پیاپی 93 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1403 |
محدوده صفحات | 413-367 |
کلید واژه | سازمان بهزیستی زنان سرپرست خانوار توانمندسازی زنان زنان سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزیستی توانمندسازی توانمندسازی زنان سرپرست خانوار کمیته امداد امام خمینی (ره) شهرداری تهران قدرتمندسازی زنان مددجویان کمیته امداد زنان تحت پوشش بهزیستی زنان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) عدالت قابلیتی |
چکیده |
مقدمه: بهواسطه تغییرات اجتماعی و جمعیتی گسترده در ایران در سال های اخیر اعم از بالارفتن سن ازدواج، طلاق، اعتیاد، مهاجرت، ازکارافتادگی، ترک زندگی و زنانهشدن سالمندی، تعداد زنان سرپرست خانوار افزایش یافته است. بیشتر این زنان از اقشار آسیبپذیر جامعه و بیش از مردان، در معرض فقر هستند. این مسئله به این دلیل است که زنان از قابلیت ها و امکانات لازم برای کاهش فقر برخوردار نیستند. با توجه به اینکه کیفیت زندگی گروه های مختلف اجتماعی تابعی از قوانین و سیاست های متولیان امر است؛ بنابراین چگونگی پرداختن قانونگذار و سازمان های متولی توانمندسازی زنان سرپرست خانوار از مهمترین عوامل مؤثر در توانمندی این زنان است. روش: این پژوهش بهصورت کیفی و با بررسی اسناد و مدارک انجام شد. در این پژوهش بررسی شد که در قوانین و مقررات، مفهوم زن سرپرست خانوار و توانمندسازی مبتنی بر چیست و برای هر یک از سازمان های متولی چه نقشی تعریف شده است و قوانین و نهادها کدامیک از قابلیت ها (رفاهی، دسترسی، آگاهی، مشارکت، کنترل) و دستاوردها (مادی، روانی و اجتماعی) را هدفگذاری کردهاند. یافتهها: این پژوهش نشان داد که گرچه تعریف دقیق توانمندی، قدرتمندسازی زنان در مناسبات و ساختارهای اجتماعی است، ولی چنین تعریفی سرلوحه قرار نگرفته است و نگرش قانونگذار به نقش سازمان های متولی، مبتنی بر رویکرد حمایتی است، نه توانمندسازی. از نظر قانونگذار زنسرپرستی یک آسیب محسوب شده است؛ درصورتیکه این مسئله بهتنهایی آسیب نیست اما میتواند منجر به آسیب شود. قانونگذار ضمن بیتوجهی به حق انتخاب زنان، گرایش به تشویق به خروج زنان از این وضعیت و ازدواج مجدد آنها دارد. تأکید قانونگذار تنها بر قابلیت های رفاهی و دستاوردهای مادی است و دیگر قابلیت ها و دستاوردها مغفول ماندهاند. بحث: عمده برنامههای توانمندسازی بر محور اشتغال و کارآفرینی تعریف شده است و جنبههای دیگر توانمندی تنها بهصورت تبعی ملاحظه و یا کلاً فراموش شدهاند. بهجای هدفگیری جامع و اقدام برای تغییر فضا و محیطزیست این زنان، کلیشهها و روابط اجتماعی باعث ناتوانمندی این زنان، بهصورت منفرد هدف قرار گرفته است. |
کد مقاله | 49415 |
تعداد بازدید | 32 |
|