عنوان | سیمای زن در دوره انقلاب اسلامی و دوره مشروطه با تکیه بر اشعار ملک الشعرای بهار |
تعداد صفحات | 27 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | جامعهشناسی سیاسی انقلاب اسلامی (مصوب وزارت علوم) شماره 4 پیاپی 16 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1402 |
محدوده صفحات | 281-255 |
کلید واژه | شعر فارسی زن در شعر شعرای معاصر انقلاب اسلامی شاعران پارسی زن از دیدگاه شعرا سیمای زن شعر معاصر شعر مشروطه زن در شعر فارسی مشروطیت ملک الشعراء بهار زنان در دوران مشروطه شعر معاصر فارسی شاعران معاصر شعر مردانه شعر معاصر ایران شاعران مرد شعر ایران شاعر ایرانی زن در شعر شاعران مشروطه |
چکیده |
بررسی سیمای زن در شعر فارسی، یکی از راه های شناخت هویّت و جایگاه زن ایرانی در دورههای مختلف است. ادبیّات هر دوره، نمایان گر نگرش نویسندگان و شاعران آن زمان و به طور کلّی بیانگر اندیشه حاکم بر آن دوران است؛ بنابراین به جاست برای شناخت سیمای زن در هر دوره، اشعار شعرای آن دوره را مورد بررسی قرار دهیم تا به این واقعیّت مهم دست یابیم. از همان آغاز مشروطیت، وضعیت زن ایرانی مورد توجه و اعتراض روشنفکران ایرانی از جمله ملک الشعرای بهار بوده است. او به مسأله زن و موضوعاتی از قبیل: عشق، ازدواج، حجاب و فعالیت های فرهنگی و اجتماعی زنان می پردازد و در آگاهی زنان و حمایت از حقوق و آزادی آنان اشعاری می سراید. بهار با نگرشی متأثر از فرهنگ سنتی، نسبت به موضوع زن و عشق نگاه مثبتی ندارد، ولی زن را در جایگاه مادر می ستاید و برای او مقامی شایسته و درخور قائل است. زن در دوره انقلاب اسلامی در اجتماع، حضوری فعال دارد و علاوه بر شرکت در مبارزات علیه طاغوت پس از آن هم در مسائل سیاسی و اجتماعی تأثیرگذار بوده است. او از لحاظ برخی شاخص های کیفی و معنوی، وضعیتش تا حدودی بهبود می یابد. در این مقاله سعی شده است به روش توصیفی – تحلیلی، سیمای زن در دوره انقلاب اسلامی و دوره مشروطه بر اساس اندیشه شعری ملک الشعرای بهار بررسی شود. |
کد مقاله | 49403 |
تعداد بازدید | 46 |
|