عنوان | تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میل به طلاق، نداشتن تحمل بلاتکلیفی، عواطف منفی و سرمایههای عاطفی در زنان آستانه طلاق |
تعداد صفحات | 10 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مددکاری اجتماعی شماره 2 پیاپی 44 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1402 |
محدوده صفحات | 41-32 |
کلید واژه | زنان اصفهان اصفهان گرایش به طلاق زنان متقاضی طلاق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) طلاق عواطف منفی زنان در آستانه طلاق عدم تحمل بلاتکلیفی بلاتکلیفی تحمل بلاتکلیفی سرمایه عاطفی |
چکیده |
مقدمه: تعارضات زناشویی و میل به طلاق در زنان پیامدهای مخرب زیادی برای زوجین، خانواده و جامعه به همراه دارد، از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میل به طلاق، نداشتن تحمل بلاتکلیفی، عواطف منفی و سرمایههای عاطفی زنان در آستانه طلاق در شهر اصفهان انجام گرفت. روش: روش پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دوماهه بود. به این منظور از بین زنان مراجعهکننده به دادگستری شهر اصفهان در تابستان 1401، با در نظر گرفتن ملاکهای ورود و خروج، سی نفر بهصورت نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و بهصورت تصادفی پانزده نفر در هر گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی هشت جلسه گروهی هفتاد و پنج دقیقهای بر اساس بسته درمانی هیز 2008 دریافت کردند. اما گروه کنترل تا پایان مرحله پیگیری تحت هیچ مداخلهای قرار نگرفت. شرکتکنندگان در پژوهش به پرسشنامههای تمایل به طلاق روزولت و همکاران 1986، نداشتن تحمل بلاتکلیفی فریستن و همکاران 1994، عاطفه مثبت و عاطفه منفی واتسن و همکاران 1988 و سرمایه عاطفی گل پرور 1395 پاسخ دادند. نتایج: نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میل به طلاق، نداشتن تحمل بلاتکلیفی، عواطف منفی و سرمایههای عاطفی زنان در آستانه طلاق تاثیر معنیدار 0/001 > P دارد و تاثیر درمان در مرحله پیگیری نیز پایدار باقی مانده است (0/001 > P). بحث و نتیجهگیری: بنابر نتایج این پژوهش میتوان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود متغیرهای روانشناختی در زنان در آستانه طلاق استفاده نمود. |
کد مقاله | 49324 |
تعداد بازدید | 17 |
|