عنوان | مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد وجودنگر با درمان شفقت محور بر تمایزیافتگی خود و امید به زندگی در زنان آسیبدیده از پیمانشکنی همسر |
تعداد صفحات | 16 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مديريت ارتقاي سلامت - انجمن علمی پرستاری ایران شماره 2 پیاپی 66 |
تاریخ انتشار | بهار - 1403 |
محدوده صفحات | 57-42 |
کلید واژه | امید به زندگی زنان اصفهان اصفهان خیانت زناشویی پیمانشکنی زناشویی تمایزیافتگی خود خیانت زنان آسیبدیده از خیانت همسر خیانت خانوادگی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره درمان متمرکز بر شفقت (CFT) امید به زندگی زنان پیمانشکنی همسر خیانت زوج افراد خیانت دیده تجربه خیانت درمان پذیرش و تعهد وجودنگر |
چکیده |
مقدمه: پیمانشکنی زناشویی یکی از آسیبزاترین مسئلههایی است که زنان با آن روبهرو هستند و میتواند منجر به نشانههای شناختی، عاطفی و رفتاری در آن ها می گردد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی"درمان پذیرش و تعهد وجودنگر" با "درمان شفقت محور" بر تمایزیافتگی خود و امید به زندگی در زنان آسیب دیده از پیمان شکنی همسر انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری مطالعه حاضر زنان آسیب دیده از پیمانشکنی همسر مراجعه کننده به مراکز مشاوره و غربالگری شهر اصفهان در بهار 1402 بودند که از بین آن ها 51 تن به روش تصادفی ساده به روش قرعه کشی در گروه های مداخله اول و دوم و گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 17 تن). ابزار پژوهش شامل: پرسشنامه جمعیت شناختی،"سیاهه تمایزیافتگی خود" (Self of Differentiation Inventory) و "پرسشنامه امید به زندگی"(Life Expectancy Questionnaire) بودند. روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. شرکت کنندگان گروه "درمان پذیرش و تعهد وجودنگر" و گروه "درمان شفقتمحور" طی 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل درمان را پس از اتمام پژوهش دریافت کردند. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد که "درمان پذیرش و تعهد وجودنگر" و "درمان شفقت محور" بر افزایش تمایزیافتگی خود و امید به زندگی در زنان آسیب دیده از پیمان شکنی همسر اثربخش بوده است (01/0 > P). بین تاثیر 2 شیوه درمانی بر تمایزیافتگی خود و امید به آینده تفاوت معناداری وجود نداشت (01/0 > P). نتیجه گیری: "درمانپذیرش و تعهد وجودنگر" و "درمان شفقت محور" بر افزایش تمایزیافتگی خود و امید به آینده در زنان آسیب دیده از پیمانشکنی همسر اثربخش بوده است. لذا به درمانگران، مشاوران ازدواج و خانواده پیشنهاد می شود که روش های درمانی فوق جهت کاهش تعارضات زنان آسیب دیده از پیمان شکنی همسر استفاده شود. |
کد مقاله | 49289 |
تعداد بازدید | 17 |
|