عنوان
|
مدلیابی کاهش ریسک طلاق بر اساس صمیمیت زناشویی، مثلثسازی و دلبستگی با نقش میانجی پیوستگی و انطباقپذیری در افراد متأهل با سابقه 2 تا 5 سال |
تعداد صفحات
|
15 |
نویسنده
|
عارفه کیانی - اسماعیل صدری دمیرچی |
مشخصات نشریه
|
مشاوره کاربردی - دانشگاه شهید چمران اهواز - علمی پژوهشی شماره 2 |
تاریخ انتشار
|
پاییز و زمستان - 1402 |
محدوده صفحات
|
77-63 |
کلید واژه
|
دلبستگی صمیمیت زناشویی پیوستگی بی ثباتی ازدواج افراد متأهل انطباق پذیری طلاق مثلثسازی نکا (شهرستان) مدلیابی ریسک طلاق کاهش ریسک طلاق
|
چکیده
|
این پژوهش با هدف بررسی مدلیابی کاهش ریسک طلاق بر اساس صمیمیت زناشویی، مثلث سازی و دلبستگی با نقش میانجی پیوستگی و انطباق در افراد متاهل بود. روش پژوهش همبستگی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه افراد متاهل شهر نکا بود و دامنه سنی بین آزمودنی ها از 22 تا 40 است. نمونه آماری پژوهش حاضر 186 نفر به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس بر اساس فرمول (Klein, 1998) انتخاب شدند. ملاک ورود به پژوهش افراد متاهل با سابقه 2 تا 5 سال و دامنه سنی بین 22 تا 40 سال بود. برای سنجش کاهش ریسک طلاق، صمیمیت زناشویی، مثلث سازی، دلبستگی، پیوستگی و انطباق پذیری به ترتیب از پرسشنامه شاخص بی ثباتی ازدواج (Johansson & Booth, 1987)، پرسشنامه صمیمیت زناشویی (1983 Walker & Thompson)، پرسشنامه مثلث سازی Yousefi & Bahrami, 1391))، پرسشنامه دلبستگی (Collins & Reid, 1990) و پرسشنامه پیوستگی و انطباق پذیری (Elsonet at al., 1985) استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد صمیمیت زناشویی، دلبستگی، انطباق پذیری و پیوستگی بر کاهش ریسک طلاق (بی ثباتی ازدواج) اثر منفی و مستقیمی دارد. همچنین به ترتیب 32 و 24 درصد از تاثیر صمیمیت زناشویی و دلبستگی بر کاهش ریسک طلاق (بی ثباتی ازدواج) از طریق پیوستگی میتواند تبیین گردد. به علاوه به ترتیب 58 و 32 درصد از تاثیر مثلث سازی و دلبستگی بر کاهش ریسک طلاق (بی ثباتی ازدواج) از طریق انطباق پذیری میتواند تبیین گردد. بنابراین می توان گفت که بین صمیمیت، دلبستگی و کاهش ریسک طلاق با در نظر گرفتن نقش میانجی پیوستگی رابطه وجود دارد. همچنین بین مثلث سازی و دلبستگی بر کاهش ریسک طلاق با در نظر گرفتن نقش میانجی انطباق پذیری رابطه وجود دارد.
|