عنوان
|
بررسی تطبیقی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر ابرازگری هیجانی در میان زوجهای دارای دلزدگی زناشویی |
تعداد صفحات
|
11 |
نویسنده
|
مرتضی رزم آرا - محمود جاجرمی - محسن دوستکام |
مشخصات نشریه
|
پویایی روانشناختی در اختلالهای خلقی (مصوب وزارت علوم) شماره 4 پیاپی 8 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1402 |
محدوده صفحات
|
81-71 |
کلید واژه
|
دلزدگی زناشویی مشهد زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ابرازگری هیجانی طرحواره درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)
|
چکیده
|
پژوهش حاضر با هدف بررسی تطبیقی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر ابرازگری هیجانی در میان زوجهای دارای دلزدگی زناشویی انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه با گروه کنترل بود. جامعه مطالعه حاضر زوجهای دارای دلزدگی زناشویی مراجعهکننده به مرکز مشاوره آستان مهر مشهد در بهار سال 1401 بودند. حجم نمونه 30 زوج و 10 زوج برای هر یک از سه گروه در نظر گرفته شد که با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی با کمک قرعهکشی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش اول 8 جلسه 90 دقیقهای تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه آزمایش دوم 11 جلسه 90 دقیقهای تحت طرحواره درمانی قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش حاضر فرم اطلاعات جمعیتشناختی و پرسشنامههای دلزدگی زناشویی پاینز (1996) و ابرازگری هیجانی کینگ و ایمونز (1990) بودند که شاخصهای روانسنجی آنها تایید شد. برای تحلیل دادههای این مطالعه از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرمافزار SPSS تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که روشهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود ابرازگری هیجانی در میان زوجهای دارای دلزدگی زناشویی شدند و نتایج در مرحله پیگیری باقی ماند (05/0 P). با توجه به اثربخشی هر دو روش بر بهبود ابرازگری هیجانی و عدم تفاوت معنیدار بین آنها به مشاوران و درمانگران پیشنهاد میشود که از هر دو روش مذکور در کنار سایر روشهای درمانی برای بهبود ابرازگری هیجانی استفاده نمایند.
|