عنوان | تأثیر فرزندآوری بر طول مدت ازدواج در ایران |
تعداد صفحات | 20 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران - موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران شماره 4 پیاپی 49 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1402 |
محدوده صفحات | 572-553 |
کلید واژه | فرزندآوری ایران تعداد فرزندان مدت ازدواج خانواده طلاق استانهای ایران احتمال طلاق طول مدت ازدواج تداوم ازدواج |
چکیده |
در سالهای اخیر، طلاق روندی روبهافزایش داشته است و سهم چشمگیری از طلاقها به ازدواجهایی اختصاص دارد که سالهای زیادی دوام نمیآورند. فاصلۀ زمانی میان ازدواج تا طلاق میتواند از عوامل مختلف اقتصادی، اجتماعی، جمعیتی و روانی تأثیر پذیرد. در این پژوهش، نقش فرزندآوری بهعنوان یک عامل جمعیتشناختی در طول مدت ازدواج بررسی میشود. با توجه به اینکه در ایران، پرورش فرزندان از نظر هنجاری و نهادی از الگوی خانوادهمحور پیروی میکند، انتظار میرود وجود فرزندان تأثیر زیادی بر تدوام ازدواج داشته باشد. برای مطالعۀ این موضوع، با استفاده از تحلیل ثانویۀ دادههای پیمایش ملی ازدواج و طلاق (1396-1397) و بهکارگیری آزمونهای مقایسۀ میانگینها و رگرسیون خطی چندگانه، رابطۀ بین تعداد فرزندان و طول مدت ازدواج در بین 2139 زن مراجعهکننده برای ثبت طلاق به دفترخانههای رسمی مراکز استانهای کشور (بهجز تهران) تحلیل شد. در این مقاله، عوامل مرتبط با ویژگیهای فردی، ازدواج و طلاق در تحلیلهای آماری گنجانده شدند. نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد پس از تعدیل سایر ویژگیهای زنان، طول مدت ازدواج با افزایش تعداد فرزندان افزایش مییابد. این متغیر بهتنهایی 54 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین میکند. بهنظر میرسد وجود فرزندان بهعنوان سرمایههای خاص ازدواج، تأثیر مثبتی بر بهتعویقانداختن طلاق دارد. مطالعات آینده میتوانند با بررسی نقش فرزندان در وقوع طلاق در کشور، تصویر جامعتری از اهمیت فرزندان بهعنوان یکی از ستونهای خانواده در تحکیم زندگی مشترک والدین ارائه کنند. |
کد مقاله | 48784 |
تعداد بازدید | 33 |
|