عنوان | بازنمایی زنپوشی در سینمای پسا انقلاب ایران |
تعداد صفحات | 19 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | جامعهشناسی فرهنگ و هنر شماره 5 پیاپی 18 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1402 |
محدوده صفحات | 35-17 |
کلید واژه | کلیشههای جنسیتی سینمای ایران دوران پس از انقلاب فیلمهای ایرانی سینمای ایران بعد از انقلاب اسلامی فیلمهای سینمایی ایران فیلم سینمایی زنپوشی تحلیل روایت |
چکیده |
زنپوشی به یک استراتژی فیلمسازی جهت نمایش زن تبدیل شده است. روند افزایشی استفاده از زن پوشی در سینما ایران، این سوال را مطرح نموده که هدف زنپوشی در سینمای ایران چیست و چگونه بازنمایی میشود. برای نیل به این هدف، ضمن اقتباس نظریاتی در حوزه مطالعات فمینیستی و بازنمایی، روش تحلیلروایت مورد استفاده قرار گرفته است و 18 فیلم که در طی سالهای 1357 تا سال 1400 در سینمای پساانقلابی ایران ساخته شده با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شده است. یافتهها نشان میدهد که برخلاف خوشبینی پژوهشهای پیشین که اینگونه شخصیتپردازی را نقص گفتمان حاکم قلمداد کردهاند، شخصیت زنپوش به دو شیوه زنرام و زنطناز بازنمایی شده است. این زنان با نحوه راهرفتن، استفاده از حرکات دست، خندههای ملیح و دستزدن مکرر به چهره و آرایش، به نحو اغراقآمیزی عشوهگری پیشه میکنند تا به مقاصد فریبکارانه خود دست یابند. انگیزه مردان از زنپوشی شامل پنهانسازی هویت و فرار از مخمصه، تحریک مردان، انتقام، منفعتطلبی و کجروی است. تمهیدات سینمایی نیز زنپوش را به ابژه جنسی فرو می کاهد. فیلم ها برای برانگیختن احساسات مخاطب و گریز از نمایش واقعیتهای خانوادگی و اجتماعی، به لباس پوشیدن متقابل روی می آورند. در نهایت، این بازنمایی به بازتولید کلیشههای جنسیتی در جامعه ایرانی یعنی دوگانه زن مدرن-سنتی منجر شده است. |
کد مقاله | 48625 |
تعداد بازدید | 15 |
|