عنوان | تمایل به فرزندآوری در ایران: تعیینکنندهها و محدودیتها |
تعداد صفحات | 22 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات راهبردی ارتباطات - دانشگاه سوره سال 1 شماره 4 پیاپی 4 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1400 |
محدوده صفحات | 80-59 |
کلید واژه | فرزندآوری ایران باروری در ایران باروری سیاست جمعیتی رفتار باروری سیاستهای جمعیتی ایران گرایش به فرزندآوری گرایش به باروری موانع فرزندآوری بی میلی به فرزندآوری کاهش تمایل به فرزندآوری عوامل فرزندآوری |
چکیده |
در جوامع مدرن امروزی که زوجین تا حد زیادی امکان تصمیمگیری درمورد تعداد فرزندان و زمان به دنیا آوردن آنها را دارند، ترجیحات و تمایلات باروری مهمترین تعیینکنندههای رفتار باروری به شمار میرود. هدف مطالعۀ پیش رو بررسی تمایلات فرزندآوری افراد ازدواجکردۀ همسردار و عوامل مؤثر بر آن و نیز موانع و محدودیتهای تمایل به داشتن فرزند در ایران است. بر این اساس، دادههای گردآوریشده در پیمایش ملی خانواده، که سال 1397 در سطح کشوری اجرا شده بود، تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که حدود 30 درصد افراد بدون فرزند و 48 درصد افراد دارای یک فرزند تمایلی به داشتن فرزند/فرزندی دیگر ندارند. یافتهها رابطۀ منفی بین تحصیلات و تمایلات باروری افراد را نشان داد. از طرفی، تمایلات باروری در بین پیروان اهل تسنن در مقایسه با پیروان اهل تشیع بیشتر بود. مردان نیز تمایلات باروری بیشتری در مقایسه با زنان داشتند. همچنین رضایت از زندگی و روابط زناشویی تأثیر معناداری بر تمایلات فرزندآوری افراد دارد. مهمترین علل عدم تمایل به فرزندآوری در چهار دستۀ مشکلات و نگرانیهای مرتبط با فرزندان و آیندۀ آنها، شرایط کاری و هزینه فرصت، روابط بین همسران، و مشکلات سلامتی و جسمانی افراد قرار گرفتند. بر این اساس، سیاستگذاران و برنامهریزان، برای افزایش مجدد باروری به سطح جایگزینی، نیاز است تا مجموعهای از سیاستهایی را اجرا کنند که به خانوادهها در پوشش هزینههای مراقبت از کودکان کمک کند و تلفیق زندگی شغلی و خانوادگی زنان را تسهیل کند. |
کد مقاله | 48567 |
تعداد بازدید | 42 |
|