عنوان
|
نقش میانجیگری ناگویی هیجانی مادر در رابطه بین سبکهای فرزندپروری ادراک شده و دلبستگی مادر جنین در مادران باردار |
تعداد صفحات
|
24 |
نویسنده
|
آزاده طاولی - فاطمه دوست محمدی - زهرا کرمی |
مشخصات نشریه
|
فرهنگی تربیتی زنان و خانواده (فرهنگی - دفاعی زنان و خانواده سابق) سال 18 پیاپی 65 |
تاریخ انتشار
|
زمستان - 1402 |
محدوده صفحات
|
160-137 |
کلید واژه
|
فرزندپروری زنان باردار تهران دلبستگی مادر و جنین مادر باردار زنان شهر تهران ناگویی هیجانی سبکهای فرزندپروری ادراک شده سبک فرزندپروری سبکهای فرزندپروری ادراک شده والدینی
|
چکیده
|
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبکهای فرزندپروری ادراکشده و دلبستگی مادر-جنین در مادران باردار بود و نقش واسطهای ناگویی هیجانی در رابطه بین این دو متغیر مورد بررسی قرار گرفت.
روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و 114 نفر از زنان باردار مراجعهکننده به بیمارستان ضیائیان شهر تهران بهطور در دسترس مورد پژوهش قرار گرفتند و به پرسشنامههای دلبستگی مادر-جنین (MFAS) از کرانلی (1981)، مقیاس ادراک از سبک فرزند پروری والدین (POPS) گرولینک و همکاران (1997) و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-20) از باگبی و همکاران (1994) پاسخ دادند. در پژوهش حاضر از مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) استفاده شد. نتایج نشان داد که سبک فرزندپروری ادراکشده بر دلبستگی مادر-جنین اثر مثبت و معنادار، سبک فرزندپروری ادراکشده بر ناگویی هیجانی و ناگویی هیجانی بر دلبستگی مادر-جنین اثر منفی و معناداری دارد. در نهایت اثر غیرمستقیم ناگویی هیجانی در رابطه سبک فرزندپروری ادراکشده بر دلبستگی مادر-جنین در سطح 01/0 مثبت و معنادار است (004/0 P = ، 059/0 = β). بر اساس یافتههای پژوهش، احتمالاً زنان بارداری که در دوران کودکی سبکهای فرزندپروری مطلوبی را با والدین خود داشتهاند و دچار ناگویی هیجانی نیستند، پیوند مناسبی را در دوران بارداری با جنین خود خواهند داشت. لذا پیشنهاد میشود در کار با زنان باردار، تجارب دوران کودکی مادران و همچنین نحوه ابراز و بیان هیجانات آنها نیز مورد توجه قرار گیرند.
|