عنوان | تحلیل انتقادی عبارت صوت المرأه عوره به مثابه حدیث و قاعدهای فقهی |
تعداد صفحات | 16 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهشهاي فقهی (پژوهشهای دینی) - دانشگاه تهران شماره 4 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1402 |
محدوده صفحات | 322-307 |
کلید واژه | صدای زن روایات مربوط به زن احادیث نقد روایات دیدگاه فقها روایات شیعه در مورد زن دیدگاه فقهی بررسی حدیث قواعد فقهی روایات اهل بیت (ع) احادیث اسلامی تحلیل روایی تحلیل انتقادی روایات شیعه زن نامحرم صوت المرأه عوره صدای زن نامحرم عورت بودن صدای زن |
چکیده |
گفتوگوی زن و مرد و شنیدن صدای نامحرم از مقتضیات جامعۀ امروزی است که دربارۀ تعیین حدود و احکام آن اقوال مختلفی از فقهای متقدم و متأخر صادر شده است. این اقوال بر پایۀ روایات و گاه عباراتی است که به مثابۀ روایت در نظر گرفته شده است. بنابراین بررسی اصالت و اعتبارسنجی سندی و دلالی آنها ضروری به نظر میرسد. زیرا در میان مشهورات عباراتی وجود دارد که فاقد هر گونه اصل و ریشهاند که به آنها عبارات حدیثنما هم گفته میشود. از جملۀ چنین احکامی موضوع حرمت سخن گفتن زن در حضور نامحرم است که فقها تلاش کردهاند آن را از عبارت «صَوتُ المَرأة عَورَة» استخراج کنند. در این تحقیق، که به روش کتابخانهای با رویکردی تحلیلیـ انتقادی به سامان رسیده است، کوشش شد ضمن بیان اقوال فقها به نقد و بررسی و میزان اعتبار این عبارت پرداخته شود. فقدان عبارت در منابع کهن روایی، نقل آن با صیغۀ تمریض «رُوِیَ»، و مردود دانستن آن توسط جمعی از فقها از قرائنی است که اصالت این روایت را با مشکل جدّی مواجه میسازد. کهنترین منبع که این روایتانگاره در آن یافت میشود کتاب المسائل المهنّائیۀ الاولی علامه حلی است و محتمل است که علامه این تعبیر را از حکم برخی فقها آورده یا برداشت ایشان از روایت «المَرأة عَورَة» و سرایت عورت بودن به همۀ جنبهها و ابعاد زن از جمله صدای او بوده باشد. وجود برخی روایات و آیات معارض با این مفهوم و سیرۀ معصومان (ع) نیز موجب تردید در این حرمت است. |
کد مقاله | 48438 |
تعداد بازدید | 50 |
|