عنوان
|
بررسی رابطه احساس محرومیت نسبی و کیفیت زندگی با تأکید بر بهزیستی جسمانی در دوران کووید 19 (مطالعه موردی: شهروندان زن ساکن در تهران) |
تعداد صفحات
|
20 |
نویسنده
|
لیلا السادات فندرسی - افسانه ادریسی - میثم موسایی |
مشخصات نشریه
|
مطالعات جامعهشناسي - دانشگاه آزاد اسلامي، واحد تبريز - مصوب دانشگاه آزاد سال 16 پیاپی 60 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1402 |
محدوده صفحات
|
26-7 |
کلید واژه
|
عدالت کیفیت زندگی زنان تهران احساس محرومیت نسبی محرومیت نسبی احساس بی عدالتی کیفیت زندگی زنان شهر تهران بی عدالتی احساس عدالت بهزیستی جسمانی کووید 19
|
چکیده
|
بررسی عدالت در روابط جنسیتی یکی از پیچیدهترین مفاهیم در دهههای اخیر میباشد که اهمیت آن برای توسعۀ اجتماعی، انسانی و کیفیتزندگی، به وسیلۀ سازمانهای بینالمللی شناخته شده است. این مقاله به دنبال پاسخی برای این مسأله است که، احساس محرومیت نسبی چه رابطهای با کیفیت زندگی زنان دارد. جمعیت آماری را زنان 18 سال به بالا که در سال 1400 در شهر تهران ساکن بوده تشکیل دادهاند. روش تحقیق پیمایشی و اطّلاعات با تکنیک مصاحبه رودررو در قالب پرسشنامه، گردآوری شده است. حجم نمونه 404 نفر و نمونهها به روش نمونهگیری احتمالی تصادفی بلوکبندی شهری از بین پنج منطقه انتخاب شدهاند. برای داوری در باب فرضیات، از آزمون ضریب همبستگی (پیرسون، اسپیرمن)، F مستقل، T همبسته و رگرسیون تکمتغیره استفاده شده است. یافتهها نشان میدهد: متغیرهای (سن، میزان تحصیلات، تعداد اعضای خانواده، درآمد، وضعیت تأهل، اشکال خانواده) با کیفیت زندگی معنادار نیستند. اما با افزایش احساس محرومیت نسبی، کیفیت زندگی کاهش می یابد و بالعکس. همچنین بهزیستی جسمانی زنان در دوران شیوع کووید 19 کاهش یافته است. پس میتوان گفت: هسته اساسی احساس محرومیت نسبی که عدالت است به شدت بر کیفیت زندگی زنان تأثیرگذار است. احساس بیعدالتی معلول شکاف عمیق بین ذهنیت و واقعیت خارجی است. بالطبع با تغییر شرایط و اطلاعرسانی به منظور اصلاح ذهنیتهاست که از احساس محرومیت کاسته میگردد.
|