عنوان | مقایسه اثربخشی آموزش گروهی زوج درمانی مثبتنگر و رویکرد رفتاری تلفیقی بر همدلی و صمیمیت زناشویی زوجهای نابارور |
تعداد صفحات | 18 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده درمانی کاربردی شماره 4 پیاپی 18 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1402 |
محدوده صفحات | 170-153 |
کلید واژه | همدلی زوجین نابارور صمیمیت زناشویی صمیمیت زوجین ناباروری شیراز زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره زوج درمانی مثبت نگر زوج درمانی رفتاری التقاطی همدلی زناشویی آموزش زوج درمانی درمان مثبت نگر |
چکیده |
هدف:. هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش گروهی زوج درمانی مثبتنگر و رویکرد رفتاری تلفیقی بر همدلی و صمیمیت زوج های نابارور بود. روش پژوهش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی یا طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین نابارور مراجعهکننده به مراکز مشاوره و درمانی شهر شیراز در سال 1398 که از بین آنها به شیوه نمونهگیری مبتنی بر هدف و بر اساس نمونه در دسترس از بین زوجین مراجعهکننده، تعداد 45 انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره جایگزین شدند. برنامه زوج درمانی رفتاری-تلفیقی کریستنسن و همکاران (2010) در 8 جلسه 90 دقیقهای و زوج درمانی مثبتنگر رشید و سلیگمن (2013) در 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت هفتگی اجرا شد اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. هر سه گروه در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به پرسشنامههای همدلی جولیف و فارینگتون (2006) و صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون (1983) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر به کمک نرم افزار SPSS.22 صورت گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد هر دو روش درمانی میتوانند همدلی (92/107 = F ، 001/0 > P )، و صمیمیت زناشویی (81/116 = F ، 001/0 > P ) را بهبود بخشند، اما آموزش مثبت نگر به شیوه گروهی دارای تأثیر بیشتری بر متغیرهای پژوهش بود (01/0 > P). نتیجه گیری: میتوان نتیجه گرفت آموزش گروهی زوج درمانی مثبتنگر و رویکرد رفتاری تلفیقی بر همدلی و صمیمیت زوج های نابارور موثر است و میتواند بر بهبود مشکلات زوجین نابارور موثر باشد. |
کد مقاله | 48068 |
تعداد بازدید | 48 |
|