عنوان | مدل ساختاری پیشبینی علاقه اجتماعی بر اساس روابط بین فردی و رضایت از رابطه زناشویی با نقش میانجی عشق زوجین |
تعداد صفحات | 18 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده درمانی کاربردی شماره 4 پیاپی 18 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1402 |
محدوده صفحات | 34-17 |
کلید واژه | روابط زناشویی عشق تهران رضایت از رابطه زناشویی زنان شهر تهران علاقه اجتماعی مدل ساختاری رضایت از رابطه روابط میان فردی ارائه مدل عشق زوجین |
چکیده |
این پژوهش با هدف، ارائه مدل ساختاری پیشبینی علاقه اجتماعی بر اساس روابط بینفردی و رضایت از رابطه زناشویی با نقش میانجی عشق زوجین انجام شد. روش پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. جامعهآماری پژوهش حاضر را کلیه زنان مراجعه کننده به سرای محلات شهر تهران در سال 1401-1400 تشکیل داد، که از میان آنها، تعداد 305 نفر با روش نمونهگیری خوشهای تک مرحلهای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای علاقه اجتماعی (کراندال، 1975)، روابط بینفردی (هرویتز و همکاران، 1988)، رضایت از رابطه (برنز و سایرس، 1988) و عشق (استنبرگ، 1989) استفاده شد که همگی از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. به منظور تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار SPSS-V23 و Lisrel-V7.8 استفاده گردید. بهمنظور پاسخگویی به فرضیههای پژوهش از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد روابط بینفردی بر علاقه اجتماعی در زوجین تاثیر مستقیم دارد. رضایت از رابطه زناشویی بر علاقه اجتماعی در زوجین تاثیر مستقیم دارد. روابط بین فردی بر علاقه اجتماعی در زوجین با نقش میانجی عشق تاثیر غیر مستقیم دارد. رضایت از رابطه زناشویی بر علاقه اجتماعی در زوجین با نقش میانجی عشق تاثیر غیرمستقیم دارد. لذا توجه به متغیرهای مذکور در پیشگیری و طراحی درمانهای مناسبتر به پژوهشگران و درمانگران یاری میرساند. |
کد مقاله | 48064 |
تعداد بازدید | 42 |
|