عنوان | اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر سرمایه روانشناختی و شایستگی اجتماعی زنان متأهل فاقد فرزند |
تعداد صفحات | 11 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهشهای نوین روانشناختی (مصوب وزارت علوم) پیاپی 71 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1402 |
محدوده صفحات | 127-117 |
کلید واژه | روان درمانی زنان متأهل زنان اصفهان اصفهان سرمایه روانشناختی روان درمانی مثبتگرا سرمایه روانشناختی زن شایستگی اجتماعی درمان مثبت نگر زنان فاقد فرزند |
چکیده |
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر سرمایه روانشناختی و شایستگی اجتماعی زنان متاهل فاقد فرزند انجام گرفت. این پژوهش با روش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه انجام شد. دوره پیگیری نیز در این پژوهش دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان متاهل فاقد فرزند شهر اصفهان در سه ماهه بهار سال 1401 بود. در این پژوهش تعداد 35 زن متاهل فاقد فرزند با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه جایدهی شدند (18 زن در گروه آزمایش و 17 زن در گروه گواه). زنان حاضر در گروه آزمایش رواندرمانی مثبتنگر را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقهای دریافت نمودند. پرسشنامههای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سرمایه روانشناختی (لوتانز و اولیو، 2007) و پرسشنامه شایستگی اجتماعی (فلنر و همکاران، ۱۹۹۰) بود. دادههای حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرنی با استفاده از نرمافزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رواندرمانی مثبتنگر بر سرمایه روانشناختی (0001 > P ؛ 64/0 = Eta ؛ 96/58 = F) و شایستگی اجتماعی (0001 > P ؛ 51/0 = Eta ؛ 39/34 = F) زنان متاهل فاقد فرزند تأثیر معنادار دارد. بر اساس یافتههای پژوهش میتوان چنین نتیجه گرفت که رواندرمانی مثبتنگر با بهرهگیری از فنونی همانند چشمانداز مثبت به زندگی، آموزش خوشبینی و امید به آینده به عنوان یک روش کارآمد میتواند جهت بهبود سرمایه روانشناختی و شایستگی اجتماعی زنان متاهل فاقد فرزند مورد استفاده قرار گیرد. |
کد مقاله | 48034 |
تعداد بازدید | 64 |
|