عنوان | تجدیدنظرخواهی و فرجامخواهی آرای پایان رابطه زوجیت؛ نارساییها و راهکارها |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | حقوق خصوصی (اندیشههای حقوقی سابق) - پردیس فارابی دانشگاه تهران - علمی پژوهشی شماره 2 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1401 |
محدوده صفحات | 426-415 |
کلید واژه | زوجیت آیین دادرسی مدنی دعاوی خانوادگی گواهی عدم امکان سازش فسخ نکاح طلاق رابطه زوجیت حکم طلاق بطلان نکاح الزام به طلاق تجدیدنظرخواهی فرجامخواهی پایان زوجیت |
چکیده |
قابلیت نظارت پژوهشی و فرجامی از موارد مهم و تعیینکننده در سرنوشت دعاوی و از جمله دعاوی خانواده با موضوع خاتمة رابطة زوجیت است. این آرا شامل حکم طلاق، الزام به طلاق، بطلان عقد نکاح، فسخ نکاح، و آرای با موضوع مضی و بذل مدت است. حکم طلاق در مفهوم اعم اصل طلاق، الزام به طلاق، و موارد دیگر را در بر میگیرد. عبارت قانون آیین دادرسی مدنی در باب فرجام خواهی از طلاق موجد ابهام در قابلیت فرجام احکام غیر از اصل طلاق است. نتیجة این ابهام ایجاد اختلاف در رویة دادگاهها و پاسخ به آن صدور رأی وحدت رویه مبنی بر تعمیم حکم قانون یادشده به همة دعاوی طلاق بود. قانون حمایت خانواده حکم الزام به طلاق را گاه حکم طلاق نامیده است. قانون حمایت خانواده مصوب بعد از رأی وحدت رویه در خصوص گواهی عدم امکان سازش موجد مفهومی ناهماهنگ با رأی دیوان و ایجاد تردید در امکان فرجامخواهی از این گواهی عدم امکان سازش و به نوعی تکیهگاه قانونی برای نظر مخالف رأی وحدت رویه است. بر اساس مفهوم مواد مربوطه گواهی عدم امکان سازش قابل تجدید نظر ولی غیر قابل فرجامخواهی است. حکم بطلان و فسخ نکاح با توجه به مالی بودن قابل تجدیدنظرخواهی و اگر مربوط به اصل آنها باشد قابل فرجامخواهی است. |
کد مقاله | 47929 |
تعداد بازدید | 23 |
|