عنوان | بررسی علقه زوجیت پس از وفات مرد، جهت تلقیح مصنوعی به زوجه |
تعداد صفحات | 13 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهشهاي فقهی (پژوهشهای دینی) - دانشگاه تهران شماره 3 |
تاریخ انتشار | 1402 |
محدوده صفحات | 263-251 |
کلید واژه | زوجیت تلقیح مصنوعی تلقیح پیوند زناشویی تلقیح مصنوعی در فقه فوت شوهر رابطه زوجیت فقه پزشکی حقوق پزشکی علقه زوجیت فوت یکی از زوجین دوام زوجیت اسپرم شوهر |
چکیده |
ثابت شده که تلقیح مصنوعی زن با اسپرم شوهر با رعایت موازین شرعی آن هم در زمان حیات هر دو جایز است. اما آیا تلقیح مصنوعی زن با اسپرم شوهر متوفایش نیز جایز است؟ پاسخ به این پرسش مبتنی بر تعیین گسترۀ زوجیّت است؛ به این معنا که آیا دامنه و گسترۀ زوجیّت مختصّ به زمان حیات زوجین است و با مرگ یکی پیوند زوجیّت منقطع میشود یا بعد از مرگ هم ادامه دارد؟ اگر منقطع شود، تلقیح جایز نیست و اگر باقی باشد، جایز. این بحث به صورت مستقل در کتب فقهی مطرح نشده. اما میتوان از روایاتی که در ابوابی مانند تغسیل و تکفین زوجه وارد شده حکم مسئله را استنباط کرد. پژوهش حاضر با روش توصیفیـ تحلیلی به بررسی اجتهادی ادله و نقد اقوال موجود پرداخته و به این نتیجه دست یافته که دلالت ادلّۀ دالّ بر بقای پیوند زوجیّت، پس از مرگ یکی از زوجین، قوی تر است. از این رو تلقیح مصنوعی زوجه با اسپرم شوهر متوفّایش اشکالی ندارد. مگر آنکه به اقتضای ادلۀ لزوم احتیاط در فروج و أعراض به پرهیز از تعمیم جواز حکم شود؛ ضمن آنکه اقتضای اصل در فرض یادشده نیز عدم رابطۀ زوجیت است و استصحاب بقای زوجیت هم مخدوش است. |
کد مقاله | 47922 |
تعداد بازدید | 52 |
|