عنوان | حکم فقهی کمیت شیر در اثبات محرمیت رضاعی از دیدگاه فریقین |
تعداد صفحات | 14 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهشهاي فقهی (پژوهشهای دینی) - دانشگاه تهران شماره 2 |
تاریخ انتشار | 1402 |
محدوده صفحات | 148-135 |
کلید واژه | رضاع حکم فقهی فقهای امامیه فقهای اهل سنت فقه امامیه محرمیت شیردهی فریقین فقه اهل سنت دیدگاه فقها شیر دادن فقه حنفی فقه مقارن محرمیت رضاعی دیدگاه فقهی فقه فریقین اسباب محرمیت شیر علمای فریقین فقه شافعی فقهای حنفیه فقه حنبلی فقه مالکی فقهای مالکی فقهای حنبلیه فقهای شافعیه کمیت شیر |
چکیده |
یکی از اسباب محرمیت، رضاع است. پژوهش حاضر در صدد است با روش توصیفی و تحلیلی به این سؤال اساسی پاسخ دهد که در فقه مقارن چه مقدار شیر خوردن موجب محرمیت میشود؟ نگارنده تلاش نموده است با نگاه نقادانه موضوع را از دو منظر فقه امامیه و فقه اهل تسنن مورد مطالعه تطبیقی قرار داده، اشتراکات و افتراقات فقه امامیه و فقه اهل سنت را تبیین نماید. در فقه امامیه از سه جهتِ اثر، عدد و زمان به محرمیت رضاعی پرداخته شده که منظور از اثر شیر خوردنی است که باعث رشد گوشت و محکم شدن استخوان میگردد. مدت زمان شیردهی، یک شبانهروز است که کودک نباید بین آن، شیر زن دیگر و یا غذا بخورد. از جهت تعداد، میان فقهای امامیه اختلاف نظر وجود دارد که شامل 1، 10 و 15 مرتبه و 15 شبانهروز است. اما فقهای اهل سنت از دو جهت اثر و تعداد بحث کردهاند. فقهای امامیه و اهل تسنن از جهت اثر اختلافی ندارند. در مورد تعداد و دفعات شیر خوردن، پنج قول وجود دارد که حنفی و مالکی قائلاند با مطلقِ شیر خوردن و مقدار کم محرمیت حاصل میشود. شافعی و حنبلی محرمیت را 5 مرتبه میدانند؛ گرچه اقوال دیگر مانند 3، 4، 7 و 10 مرتبه نیز مطرح شده است. |
کد مقاله | 47920 |
تعداد بازدید | 51 |
|