عنوان | رابطه اوقات فراغت توانمندمحور و تعارض کار خانواده با میانجیگری تابآوری روانی پرستاران زن |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | علوم پزشکی رازی - دانشگاه علوم پزشکی ایران شماره 1 |
تاریخ انتشار | فروردين - 1402 |
محدوده صفحات | 233-222 |
کلید واژه | اوقات فراغت زنان اوقات فراغت تعارض کار خانواده تهران فعالیتهای اوقات فراغت پرستاران زن تابآوری تابآوری روانشناختی منطقه 2 تهران تابآوری زنان فراغت توانمندمحور |
چکیده |
زمینه و هدف: کیفیت فعالیت های اوقات فراغت، در سبک زندگی امروز، میتواند گره گشای برخی استرس های ناشی از شغل باشد. بر همین اساس هدف پژوهش، بررسی ارتباط بین اوقات فراغت توانمند محور و تعارض کار- خانواده با میانجیگری تاب آوری انجام شد. روش کار: روش تحقیق حاضر از نوع پژوهش توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل پرستاران بیمارستان های منطقه 2 تهران بود. حجم نمونه برابر 210 نفر از پرستاران این منطقه بود که به روش خوشه ای و تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمعآوری پژوهش شامل پرسش نامه تعارض کار-خانواده کارلسون و همکاران (2000)، پرسش نامه محقق ساخته اوقات فراغت توانمندمحور و پرسش نامه تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) بود. دادههای این پژوهش با استفاده از مدلیابی تحلیل مسیر با استفاده از نرمافزار لیزرل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: دادهها نشان داد که اوقات فراغت مبتنی بر خرد و تعالی موجب افزایش تابآوری میشوند و به واسطه افزایش آن میتوانند موجب کاهش تعارض کار–خانواده شوند. در واقع، توانمندیهای مبتنی بر خرد و تعالی نتوانستهاند اثر مستقیم بر تعارض کار–خانواده داشته باشند، بلکه این اثرگذاری به صورت غیرمستقیم و به واسطه تاب آوری بود. در عین حال، اوقات فراغت مبتنی بر انسانیت، شجاعت و میانه روی اثر معناداری بر تابآوری و تعارض کار – خانواده ندارند. نتیجهگیری: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که تاب آوری روانی پرستاران زن نقش واسطهای در رابطه بین اوقات فراغت توانمند محور و تعارض کار- خانواده دارد و میتوان با بهبود اوقات فراغت، سطح تعارض کار- خانواده را تحت تأثیر قرار داد. |
کد مقاله | 47513 |
تعداد بازدید | 57 |
|