عنوان | خطر جدی جان مادر حامل؛ از مرجع تا کیفیت تشخیص (جستاری انتقادی در ماده 56 قانون حمایت از خانواده) |
تعداد صفحات | 20 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات زن و خانواده شماره 3 پیاپی 30 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1402 |
محدوده صفحات | 113-94 |
کلید واژه | سقط جنین قانون سقط جنین در ایران قانون سقط درمانی متخصص زنان و زایمان سقط جنین در حقوق سقط جنین در صورت تهدید جان یا سلامت مادر سقط جنین درمانی قوانین سقط جنین یقین نقد قانون حفاظت از جان مادر قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت بند الف ماده 56 حمایت از خانواده مادر حامل ماده 56 قانون جوانی جمعیت و حمایت از خانواده خوف عقلائی |
چکیده |
سقط جنین از جمله موضوعات اثرگذار در سطوح مختلف خانواده است. قانونگذار در مهرماه سال 1400 با وضع قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت طی ماده 56 به موضوع سقط درمانی پرداخته و سه مورد کلی را به عنوان جواز سقط معرفی نموده است. بند «الف» قانون مذکور به عنوان نخستین مجوز سقط مقرر میدارد: «در صورتی که جان مادر به شکل جدی در خطر باشد و راه نجات مادر منحصر به سقط جنین بوده و سن جنین کمتر از چهار ماه باشد و نشانهها و امارات ولوج روح در جنین نباشد.» قانونگذار در بند مذکور تلاش کرده است که جواز سقط درمانی را منوط به «خطر جدی جان مادر» نماید. لکن قانون پیشگفته با دو اشکال فنی مواجه است. اشکال اول به مرجع تشخیص «خطر جدی برای جان مادر» بازمیگردد؛ چه مقامی عهدهدار تشخیص آن خطر است؟ اشکال دوم به کیفیت تشخیص «خطر جدی برای جان مادر» بازمیگردد؛ آیا مقام عهدهدار برای تشخیص خطر، لازم است با یقین یا اطمینان به تشخیص مورد نظر برسد یا ظهور خوف عقلائی کفایت میکند؟ با تتبع در ماده 56 میتوان دریافت که قانونگذار، اصطلاح «اطمینان» را برای تشخیص خطر برگزیده است. لکن اصطلاح اطمینان دارای مفهومی نزدیک به یقین است که موجب بیاثر شدن بند «الف» ماده مذکور میشود. در پژوهش حاضر تلاش شده است با روش توصیفی- تحلیلی و بر پایه تضارب آراء فقهی، حقوقی و پزشکی ثابت شود؛ مقام عهدهدار برای تشخیص خطر، پزشک متخصص است که میتواند بر پایه خوف عقلائی اعلام نظر نماید. |
کد مقاله | 47427 |
تعداد بازدید | 58 |
|