عنوان | مطالعه تطبیقی طرق اثبات عنن در فقه اسلامی، قانون ایران و قانون عراق |
تعداد صفحات | 18 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهشنامه حقوق تطبیقی شماره 2 پیاپی 12 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1402 |
محدوده صفحات | 84-67 |
کلید واژه | ناتوانی جنسی ایران عنن عراق فقیهان مسلمان فقهای امامیه فقهای اهل سنت پزشکی قانونی فقه امامیه نظام حقوقی ایران فقه اهل سنت دیدگاه فقها دیدگاه فقهی بیماری جنسی راههای اثبات عنن شهادت شهود عنن زوج قانون عراق گواهی پزشکی قانونی |
چکیده |
عنن یا ناتوانی جنسی در مردان، عارضه و بیماری مخفی است که برای اثبات آن، امکان تمسک به برخی از طرق اثبات دعوا که در فقه اسلامی و قوانین موضوعه مطرح شده است، وجود ندارد. برخی از فقهای امامیه و اهل سنت، با این دلیل که بیماری عنن، تنها از سوی خود شخص، قابلتشخیص میباشد، قائل به مسموع نبودن دلایلی نظیر شهادت برای اثبات عنن، بوده و حتی راههایی نظیر گواهی پزشکی قانونی که از طریق آزمایشهای دقیق به تشخیص بیماری مذکور میپردازد، را قابلپذیرش نمیدانند؛ اما در مقابل گروه دیگری از فقهای اسلامی، شهادت شهود و اقامهی بیّنه در اثبات عنن را مسموع دانسته و معتقدند که چنانچه شهادت شهود از طریق اهل خبره و قرائن و اماراتی باشد که منجر به علم قطعی به ناتوانی جنسی شخص گردد، میتواند مستند رأی قاضی برای اثبات عنن قرار گیرد. در حقوق ایران با توجه به مسکوت بودن قانون در خصوص راههای اثبات عنن، رویه دادگاهها بدین نحو است که جهت تشخیص بیماری مذکور، شخص را به پزشکی قانونی ارجاع داده و نظر کارشناس و گواهی پزشکی قانونی را مبنای حکم قرار میدهند، هر چند میتوان مطابق ادله دیگری نظیر اقرار و شهادت که در اثبات دعاوی حقوقی کاربرد دارند به اثبات عنین بودن شخص پرداخت. در قانون عراق نیز تنها راه اثبات ناتوانی جنسی زوج و ابتلای او به بیماری عنن، نظر کمیسیون پزشکی قانونی در نظر گرفته شده است. |
کد مقاله | 47212 |
تعداد بازدید | 28 |
|