عنوان | تحلیل شگردهای منتخب زبانی (واژگان و اصطلاحات)، داستانی (فضاسازی) و محتوایی (رویاپردازی) در داستانهای کوتاه نویسندگان زن دهههای 70 تا 90 |
تعداد صفحات | 29 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا) - دانشگاه آزاد اسلامي، واحد كرج - مصوب دانشگاه آزاد پیاپی 54 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1401 |
محدوده صفحات | 29-1 |
کلید واژه | داستان کوتاه داستان داستاننویسی زنان ادبیات داستانی نویسندگان زن دهه هفتاد داستاننویسی معاصر واژگان داستانهای معاصر ایران داستانهای فارسی داستاننویسان معاصر داستانهای معاصر ادبیات داستانی زنان داستان ایرانی داستان زنان واژههای زنانه اصطلاحات نویسندگان معاصر فضاسازی دهه هشتاد داستاننویسی آثار داستانی دهه نود رؤیاپردازی |
چکیده |
مطالعۀ سیر داستان نویسی زنان و شگردهای رایج در آثار آنان، از موضوع های مورد توجه در پژوهش های داستانی معاصر بوده است؛ با اینحال در تحقیقات پیشین، اغلب به بررسی رمان های زنان توجه شده و مجموعه داستان های کوتاه نویسندگان پیشروِ زن، به ویژه در دهه های اخیر کمتر واکاوی شده است. بر این اساس، در این مقاله، مجموعه داستان کوتاه از 9 نویسندۀ زن برگزیده در جوایز ادبی دهه های 70 تا 90 (هر دهه سه نویسنده) انتخاب و داستان های کوتاه آنان به روش تحلیلی-تطبیقی با تکیه بر سه شگرد زبانی (واژگان و اصطلاحات)، داستانی (فضاسازی) و محتوایی (رویاپردازی) بررسی و سیر تحول این شگردها، در سه دهۀ اخیر تحلیل و مقایسه شده است. نتایج کلان این پژوهش نشان می دهد، هرچه از دهۀ 70 به دهۀ 90 نزدیک می شویم، نویسندگان زن، با بسامدی کمتر از واژگان و اصطلاحات زنانه در داستان های کوتاه خود استفاده کرده اند. خلاف سیر زبانی داستان ها، از منظر فضاسازی، نویسندگان داستان های دهۀ 90 بیش از دیگر دهه ها (به ترتیب دهه های 80 و 70) از فضاهای خانگی بهره برده اند؛ همچینن از بین فضاهای خانگی، بیشترین تاکید نویسندگان زن مربوط به فضاهای غمگین بوده است. از منظر عنصر محتوایی رویابافی، داستان های دهۀ 70، متمایز با دیگر دهه ها بوده و در دهه های 90 و 80 این عنصر بازنمودی اندک در داستان زنان داشته، نکته ای که شاید به دلیل گریز از مفاهیم رمانتیک و تمایل به واقع گرایی در داستان کوتاه این دو دهه بوده است. |
کد مقاله | 47022 |
تعداد بازدید | 48 |
|