عنوان | تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تمایزیافتگی خود و باورهای غیرمنطقی زنان دارای تعارضات زناشویی |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات زن و خانواده شماره 2 پیاپی 29 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1402 |
محدوده صفحات | 123-99 |
کلید واژه | باورهای غیرمنطقی تهران تمایزیافتگی زنان شهر تهران درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) تمایزیافتگی خود تعارض زناشویی افکار غیرمنطقی زنان دارای تعارضات زناشویی |
چکیده |
هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر درمان پذیرش و تعهد بر تمایزیافتگی و باورهای غیرمنطقی زنان دارای تعارضات زناشویی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روششناسی در زمره پژوهشهای نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان دارای تعارضات زناشویی شهر تهران در سال 1399 بود که از این بین تعداد 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. جهت جمعآوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه، تمایزیافتگی خود اسکورون و فریدلندر (۱۹۹۸)، پرسشنامه تعارض زناشویی (R-MCQ) و باورهای غیرمنطقی جونز (IBT) استفاده شد. پس از جمعآوری اطلاعات با استفاده از نرمافزار آماری SPSS-23 و روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) تحلیل شدند. نتایج حاصل از تجزیهوتحلیل دادهها نشان داد، بین مؤلفههای واکنشپذیری عاطفی؛ جایگاه من؛ گریز عاطفی و هم آمیختگی با دیگران، همچنین توقع تائید از دیگران؛ انتظار بیشازحد از خود؛ سرزنش خود؛ واکنش همره با ناکامی؛ بیمسئولیتی هیجانی؛ بیش دلواپسی اضطرابی؛ اجتناب از مشکل؛ وابستگی؛ درماندگی برای تغییر و کمالگرایی پس از تعدیل اثرات پیشآزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت وجود دارد که این مقدار تفاوت نیز ازنظر آماری معنادار (05/0 ≥ p) است. بدین معنی که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تمایزیافتگی خود و افکار غیرمنطقی در زنان دارای تعارضات زناشویی مؤثر بوده است. نتیجه آنکه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند به عنوان روشی مفید جهت بهبود تمایزیافتگی خود و باورهای غیرمنطقی زنان دارای تعارضات زناشویی مورد استفاده قرار گیرد. |
کد مقاله | 46824 |
تعداد بازدید | 75 |
|