عنوان | اثربخشی برنامه توانمندسازی اولسون گاتمن به شیوه گروهی بر کاهش تعارضات زناشویی و میل به طلاق |
تعداد صفحات | 16 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | روانشناسی خانواده سال 9 شماره 2 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1401 |
محدوده صفحات | 145-130 |
کلید واژه | گرایش به طلاق زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره گرایش زوجین به طلاق زوجین دارای تعارض زناشویی طلاق تعارض زناشویی ورامین برنامه توانمندسازی اولسون گاتمن |
چکیده |
تعارضات زناشویی، میل به طلاق و گسستگی روابط زناشویی پیامدهای منفی روانی و اجتماعی زیادی به همراه دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه توانمندسازی اولسون -گاتمن به شیوه گروهی بر کاهش تعارضات زناشویی و میل به طلاق بود. این پژوهش بهصورت یک طرح نیمه تجربی از نوع پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه این پژوهش شامل کلیه زوجین با تعارض زناشویی و میل به طلاق مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهر ورامین در سال 1397 بود که با روش نمونهگیری داوطلبانه 30 زوج بهصورت نمونه انتخاب و بهطور تصادفی در گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه تعارضات زناشویی (MCQ) و پرسشنامه میل به طلاق (DTQ). برنامه توانمندسازی اولسون-گاتمن در 12 جلسه 90 دقیقهای بهصورت گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد؛ اما گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند. همچنین جهت پیگیری اثر مداخلات، بعد از 2 ماه ابزارهای پژوهش مجدد اجرا شدند. برای تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد برنامه توانمندسازی تلفیقی اولسون-گاتمن بر متغیر کاهش تعارض زناشویی (72 /51 F = ؛ 05/0 P < ) و میل به طلاق (10 /26 F = ؛ 05/0 P < ) اثربخش است؛ و این اثربخشی تا مرحله پیگیری پایدار بوده است. بر اساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت که برای کاهش تعارضات زناشویی و میل به طلاق میتوان از برنامه توانمندسازی اولسون – گاتمن در جلسات درمانی و مشاورهای استفاده کرد. |
کد مقاله | 46805 |
تعداد بازدید | 63 |
|