عنوان | مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی و درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی زنان مطلقه |
تعداد صفحات | 13 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | سبک زندگی اسلامی با محوریت سلامت پیاپی 34 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1402 |
محدوده صفحات | 115-103 |
کلید واژه | زنان مطلقه تهران انزوای اجتماعی زنان شهر تهران درمان دیالکتیک رفتاری رفتار درمانی طلاق زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 2 تهران درمان متمرکز بر شفقت (CFT) شفقت |
چکیده |
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی و درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی زنان مطلقه انجام شده است. مواد و روش ها: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون یا گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره در منطقه دوم شهر تهران در سال 1399-1400 بود و از سه مرکز مشاوره به صورت داوطلبانه و در دسترس، 45 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که با گمارش تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش اول رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی، 15 نفر در گروه آزمایش دوم درمان مبتنی برشفقت و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات نیز 10 جلسه رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی، 8 جلسه درمان مبتنی بر شفقت و پرسشنامه انزوای اجتماعی راسل (UCLA) بود. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون تحلیل کواریانس و نرم افزار 24 SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که هم درمان مبتنی بر شفقت و هم درمان دیالکتیکی گروهی بر متغیر انزوای اجتماعی زنان مطلقه تاثیر معناداری داشته است. البته درمان مبتنی بر شفقت در زمینه کاهش انزوای اجتماعی بهتر و اثرگذارتر از رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی بوده است. نتیجه گیری: در نتیجه میتوان درمان مبتنی بر شفقت و درمان دیالکتیکی را به منزله روش هایی کارا در جهت کاهش انزوای اجتماعی زنان مطلقه در نظر گرفت. |
کد مقاله | 46654 |
تعداد بازدید | 144 |
|