عنوان | ضابطه فقهی و حقوقی در احصان مسافر |
تعداد صفحات | 25 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | پژوهش حقوق كيفري - دانشگاه علامه طباطبايي - علمی پژوهشی پیاپی 41 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1401 |
محدوده صفحات | 123-99 |
کلید واژه | زنا رجم قانون مجازات اسلامی فقهای امامیه فقه امامیه نظام حقوقی ایران دیدگاه فقها مجازات زنا در اسلام زنا در فقه اسلامی مجازات زنا زنا در قوانین ایران زنا در فقه ایران احصان دیدگاه فقهی قانون مجازات ایران قوانین کیفری ایران تحقق احصان زوال احصان مرد محصن قوانین کیفری احصان مسافر مسافر |
چکیده |
بر اساس فقه امامیه و قانون مجازات اسلامی ایران، ارتکاب زنا در شرایطی ممکن است موجب حداقلِ مجازات و در شرایط دیگری، مستوجب اعمال حداکثر مجازات گردد. این مسئله در نظام جزایی اسلام و قوانین کیفری ایران از اهمیتِ بالایی برخوردار است. نظر به اینکه یکی از مصادیق اعمال حداقل مجازات، عدم تحقق احصان مرد یا زن میباشد و بر اساس ماده 227 قانون مجازات اسلامی ایران، مسافرت، زوجین را از احصان خارج میکند، این سؤال مطرح میشود که سفر به معنی مطلق، میتواند سبب خروج مرتکب زنا از احصان گردد یا وجود شرایط دیگری برای تحقق احصان مسافر لازم است؟ با توجه به بررسی توصیفی تحلیلی دیدگاههای مطروحه در این پژوهش، به نظر میرسد، معیار اساسی برای تحقق احصان مسافر، وجود تمکن عرفی از استمتاع در هر زمانی است که اراده کند. از طرف دیگر، ارائه الگوی مسافت شرعی برای تحقق احصان، مغایر با محتوای روایات مشهور است. بنابراین تعیین مسافت شرعی بهعنوان ملاک خروج از احصان با معیار تمکن عرفی بهعنوان قول مشهور فقها که به تفصیل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است، سازگاری نخواهد داشت. |
کد مقاله | 46508 |
تعداد بازدید | 97 |
|