عنوان | نقش تعدیل کننده خودتمایزیافتگی در ارتباط بین سوء رفتار هیجانی و سبک دلبستگی با رضایت زناشویی زوجین |
تعداد صفحات | 14 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | خانواده پژوهی سال 19 شماره 1 پیاپی 73 |
تاریخ انتشار | بهار - 1402 |
محدوده صفحات | 58-45 |
کلید واژه | رضایت زناشویی رضایت زناشویی زوجین بندرعباس (شهرستان) دلبستگی زوجین دلبستگی سبکهای دلبستگی تمایزیافتگی خود خودتمایزیافتگی زوجین سوء رفتار هیجانی |
چکیده |
رضایت زناشویی بهعنوان یکی از شاخصهای مهم و تعیینکننده در استحکام خانواده، وضعیتی است که در آن زن و شوهر در بیشتر مواقع احساس خوشبختی، رضایت از ازدواج و رضایت از همدیگر دارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش تعدیلکنندۀ خودتمایزیافتگی در ارتباط بین سوءرفتار هیجانی و دلبستگی با رضایت زناشویی زوجین شهر بندرعباس بود. روش پژوهش توصیفی ـ همبستگی و از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ زوجین شهر بندرعباس در سال 1400ـ1401 بودند که از بین آنها 240 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامۀ تمایزیافتگی خود، اسکورن و فریدلندر (۲۰۰۳)، ترومای دوران کودکی، محمدخانی و همکاران (٢٠٠٣)، مقیاس دلبستگی بزرگسالان، کالینز و رید (1990) و مقیاس رضایت زناشویی اولسون (1994) استفاده شد. تجزیهوتحلیل دادهها به روش رگرسیون سلسلهمراتبی و با استفاده از نرمافزار SPSS نسخۀ 24 انجام شد. یافتهها نشان داد که خودتمایزیافتگی میتواند اثر ابعاد سوءرفتار هیجانی و سبک دلبستگی بر رضایت زناشویی را در سطح 01/0 > p، بهترتیب با ضرایب رگرسیون 1424/0 و 370/0- تعدیل کند. بر اساس یافتههای این پژوهش، میتوان نتیجه گرفت که خودتمایزیافتگی شدت اثرات سوءرفتار هیجانی و دلبستگی بر رضایت زناشویی را تحت تأثیر قرار میدهد. |
کد مقاله | 46396 |
تعداد بازدید | 73 |
|