عنوان | تأثیر متغیرهای جمعیتی و بهداشتی بر احتمال بیفرزندی دائمی در بین زنان ایرانی: یک تحلیل دو سطحی |
تعداد صفحات | 10 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | علوم پزشکی رازی - دانشگاه علوم پزشکی ایران شماره 8 |
تاریخ انتشار | آبان - 1401 |
محدوده صفحات | 45-36 |
کلید واژه | تحصیلات فرزندآوری زن ایرانی زنان روستایی تحصیلات زنان وضعیت اقتصادی زنان شهری مشارکت اقتصادی شهرنشینی متغیرهای جمعیتشناختی نرخ بیکاری بیفرزندی نرخ مشارکت اقتصادی بیفرزندی دائمی احتمال بیفرزندی متغیرهای بهداشتی |
چکیده |
زمینه و هدف: در دهه های اخیر باروری زنان در ایران به زیر سطح جایگزینی رسیده است. از این رو بی فرزندی دائمی از مهمترین موضوعات حوزه باروری است که می تواند آینده جمعیتی کشور را تحت تأثیر قرار دهد. برای این منظور تلاش شده است که متغیرهای فردی و کلان بهداشتی، جمعیتی و اقتصادی تأثیرگذار بر احتمال بی فرزندی دائمی آزمون و بررسی شوند. روش کار: در تحقیق حاضر داده های سطح فردی از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 و اطلاعات کلان نیز از تازه ترین اطلاعات بهداشتی و اقتصادی مرکز آمار ایران گرفته شد. اطلاعات فوق الذکر بر اساس مدل دو سطحی در محیط نرم افزار HLM نسخه 03/6 تحلیل شد. یافته ها: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که با افزایش سن احتمال بی فرزندی بیشتر خواهد شد. احتمال بی فرزندی در بین زنان روستایی کمتر از زنان شهری است. یافته ها همچنین نشان داد که تحصیلات تأثیر معنی دار بر احتمال بی فرزندی دارد. افزایش میزان عمومی ازدواج احتمال بی فرزندی دائمی را کاهش خواهد داد. افزایش میزان شهرنشینی به کاهش معنی دار احتمال بی فرزندی دائمی انجامید. افزایش نرخ مشارکت اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری جمعیت باعث کاهش معنی دار احتمال بی فرزندی دائمی شد. نتیجه گیری: بهبود وضعیت اقتصادی، تسهیل ازدواج و کاهش میزان های طلاق می تواند احتمال بی فرزندی دائمی را کاهش دهد. بهبود وضعیت اقتصادی می تواند توانایی خانواده ها برای تأمین هزینه های مرتبط با داشتن فرزند را افزایش دهد. تسهیل ازدواج میتواند باعث قرار گرفتن افراد در معرض فرزندآوری و مانع از کوتاه شده طول دوره فرزندآوری شود. کاهش میزان های طلاق میتواند زوجین را در رابطه زناشویی نگه دارد که به طور بالقوه احتمال فرزندآوری را به دنبال خواهد داشت. |
کد مقاله | 46242 |
تعداد بازدید | 70 |
|